اگر تجربه بچه‌دار شدن را داشته باشید حتما شب‌های زیادی را با بی‌خوابی و خستگی تجربه کرده‌اید. خواباندن کودک در طول شب ، گاهی بسیار سخت و دشوار می‌شود. دلایل متعددی برای نخوابیدن کودک در طول شب وجود دارد. مثلا ممکن است، علت بی‌خوابی کودک گرسنه بودن باشد یا این که از نبود مادر و پدر در کنارش ناراحت است. دندان درآوردن هم عامل دیگری است که خواباندن کودک را کمی چالش‌برانگیز می‌کند.
از همه این‌ها بدتر، زمانی است که کوچولوی دلبندتان در خواب راه می‌رود؛ این کار او نه تنها برای خودش بلکه برای الگوی خواب شما هم بسیار نامناسب است. اگر نتوانید روش‌های خواباندن کودک و کنار آمدن با این مشکل را پیدا کنید، نتایجی چون خستگی دائم و حتی افسردگی گریبان‌گیر شما می‌شود. پس به دقت این مقاله را تا انتها بخوانید:
برای خواباندن کودک چه باید کرد؟
ترفندهایی که در ادامه می‌بینید برای خواباندن کودک ۶ هفته‌ای کاربرد دارد. برای این که تاثیرگذاری این روش‌ها زیاد بشود، باید برنامه را به طور منظم پیگیری کنید و حتی آخر هفته‌ها هم به آن پایبند باشید.
- زمان غذا دادن به کودک در طول روز باید با شادی و انرژی بگذرد و در هنگام شب، آرامش بیشتری به خرج بدهید. این آرامش باعث می‌شود کودک ساعت بدنی خود را تنظیم کند و میان شب و روز تفاوت قائل بشود.
- اجازه بدهید که کودک خودش به خواب برود. با شروع ساعت بیولوژیکی بدن، امکان این وجود دارد که کودک خودش به تنهایی و بدون هیچ اقدامی به خواب برود. از ۶ هفتگی به بعد ساعت بیولوژیکی بدن به کار می‌افتد و با در نظر گرفتن این زمان، می‌توانید کودک را برای خواب آماده کنید. یادتان باشد ایجاد عادت‌هایی مثل غذا دادن برای خواباندن کودک یا تکان دادن او چندان مناسب نیست و کودک را به این عادت‌ها وابسته می‌کند.
- برای خوابیدن مراسم و روتینی منظم ایجاد کنید. این کار از ۳ ماهگی به بعد جواب می‌دهد. مثلا نیم ساعت قبل از خواب، کودک را برای خواب آماده کنید. به این صورت که نور منزل را کم کرده، فضا را آرام کنید و شرایط خواب را مهیا کنید.
- کودک را به دستشویی ببرید و به او لباس خواب بپوشانید. بهتر است برایش قصه بگویید یا یک لالایی زیبا بخوانید. ماساژی آرامش‌بخش هم فکر خوبی است. انجام برنامه‌هایی مشخص هر شب قبل از خواب کودک را به تدریج برای خوابیدن آماده می‌کند. مراسم آماده شدن برای خواب باید ۳۰ دقیقه باشد و کودک را تا ۶ ماه اول در کنار خود بخوابانید.
- اگر کودک بزرگتر از ۶ ماه است، می‌توانید در هنگام خواب به او عروسکی امن و بی‌خطر بدهید. مثلا استفاده از عروسک‌های پارچه‌ای که بوی بدن شما یا شیر می‌دهند. این بوها می‌تواند باعث ایجاد آرامش در کودک بشود. اگر کودکتان از ۶ ماه کوچکتر است به هیچ وجه نباید عروسک و اسباب‌بازی در اختیارش بگذارید. اما در صورتی که بزرگتر است، عروسکی که بوی شما را می‌دهد او را آرام می‌کند و اگر بیدار شد دچار تشویش نمی شود.
- کودک در ۴ تا ۵ ماهگی راحت‌تر می‌خوابد. مدت بیشتری به خواب می‌رود و کمتر به غذا خوردن در طول شب نیاز دارد. اگر او را خواباندیدید و شروع به گریه کرد، چند دقیقه صبر کنید و بلافاصله به سراغش نروید. در واقع به او زمان بدهید تا کمی خودش آرام بشود. اگر به گریه کردن ادامه داد، او را در آغوش بگیرید، پشتش را نوازش کنید و بگویید که وقت خواب است. سپس از اتاق خارج بشوید و چند دقیقه صبر کنید، بعد دوباره به او سر بزنید. اگر بعد از ۴ تا ۵ دفعه سر زدن باز هم احساس کردید که کودک مشوش است، بهتر است به او باز سر بزنید و شرایط و اوضاع را بررسی کنید. سپس اگر موضوع خاصی نبود، روند را از سر بگیرید.
چه روش‌های آموزشی برای خواباندن کودک وجود دارد؟
اگر کودک آمادگی لازم را داشته باشد، استفاده از روش گریه کنترل‌شده ایده بدی نخواهد بود. در این روش باید در فواصلی کودک خود را تنها بگذارید. مدت این فواصل را باید به تدریج افزایش بدهید. متخصصان پیشنهاد می‌دهند که با ۲ دقیقه شروع کنید و سپس مدت تنها گذاشتن کودک را به ۱۰ دقیقه برسانید. ترک کردن کودکی که گریه می‌کند کمی سخت است اما این روش از سوی متخصصان توصیه شده است و مفید واقع خواهد شد بدون این که آسیبی به کودک وارد بشود. البته نباید بگذارید که کودک برای مدتی طولانی گریه کند. در این صورت حتما مشکلی جدی دارد که باید رسیدگی بشود. اگر این روش را نمی‌پسندید مشکلی نیست، روش‌های بسیاری برای خواباندن کودک وجود دارد.
لازم نیست مطابق آنچه در روش بالا گفته شد، در سر زدن به کودک سخت‌گیری کنید. بلکه امکان اعمال انعطاف بیشتر در مدت‌های سر زدن به کودک هم وجود دارد. این روش هم بسیار موثر واقع می‌شود. استفاده از روش‌های زیر هم خالی از لطف نیست:
در آغوش کشیدن کودک
کودک را در کنار خود بخوابانید و او را در آغوش بگیرید و خودتان با جدیت تمام بخوابید. طوری که احساس کند جدا وقت خواب رسیده است. باید اصول در آغوش گرفتن کودک هنگام خواب را به خوبی بدانید تا مشکلی پیش نیاید. علاوه بر این یادتان باشد که برای کودک کوچکتر از ۶ ماه این روش مناسب نیست و باید او را در رختخواب مخصوص در کنار خود بخوابانید.
کمک گرفتن از همسر
از همسرتان در خواباندن کودک کمک بگیرید. وقتی فرزندتان نیاز به شیر دادن شبانه نداشته باشد دیگر نیازی به حضور شما نیست. کودک هم به این روند عادت خواهد کرد. وقتی نیاز به غذا وجود نداشته باشد کم‌کم کودک نسبت به حضور شبانه دیگران مستقل خواهد شد.
بررسی دقیق نیازها کودک
باید کودک و وضعیتش را بررسی کنید تا متوجه علت نخوابیدن او بشوید. مثلا شاید دستشویی کرده، گرسنه است یا لباسی ناراحت به تن دارد. روش‌های مختلفی برای آرام کردن و خواباندن کودک وجود دارد که کشف آن‌ها به دست شما است.
تجربیات خود برای خواباندن کودک در طول شب را با ما در میان بگذارید.
من با این قضیه که نوزاد تا ۶ ماه اول پیش مامانش باشه مخالفم.
من پسرم رو ۵۰ روزگی از شیر شب گرفتم و ۷۰ روزگی اتاقش رو جدا کردم. خیلی راضی بودم و هیچ مشکلی هم پیدا نکرد. نه اضطراب جدایی و نه هیچ مشکل دیگه ای.
اتفاقا الان، اگر جایی باشیم و مجبور باشه پیش من بخوابه تا صبح ۲۰۰۰ باز بیدار میشه و خیلی خوابش آشفته است. ولی جدا که باشه راحت میخوابه.
فکر میکنم دلیلش اینه که بچه مامانش رو کنارش میبینه، با خودش میگه “مامان که اینجا هست، چرا یکم شیر نخورم؟!”
ولی وقتی پیشش نباشیم میگه: “اووه کی حوصله داره کلی گریه کنه تا مامان بیاد؟! ولش کن میخوابم باز!”