هیچکس یک کودک لوس و حرف گوش نکن را نمی‌خواهد اما تحقیقات و کارشناسان کودک می‌گویند تنبیه کودک بی‌فایده و بی‌اثر است. در ادامه با کارهایی که می‌توانید به جای تنبیه کودک انجام دهید آشنا خواهید شد.
خوشبختانه، مدارس و خانواده‌ها دیگر به ندرت از تنبیه بدنی استفاده می‌کنند. در حالی که این یک قدم اساسی در جهت درست است ولی بسیاری از ما تنبیه بدنی را تجربه کرده‌ایم. والدین ممکن است به صورت غریزی تنبیه کودک را به جای روش‌های دیگر ترجیح دهند؛ چون این بخشی از خاطرات شخصی ما است. علاوه بر این، هیچکس نمی‌خواهد فرزندی که حرف شنو نیست بزرگ کند. هنگامی که کودکان از ما سرپیچی می‌کنند، ما می‌خواهیم رفتار بد آن‌ها را تا جایی که ممکن است به طور موثری متوقف کنیم. در بیشتر موارد، تنبیه کودک باعث توقف کاری می‌شود که ما نمی‌خواهیم کودک ادامه دهد. وقتی که ما به نتایج مورد نظر خود می‌رسیم، همه چیز خوب به نظر می‌رسد.
هنگامی که فرزندان حرف گوش نمی‌دهند، موجب خشم و عصبانیت ما می‌شوند. اگر ما فریاد بزنیم یا آن‌ها را به سختی تنبیه کنیم، مانند فرستادن آن‌ها به اتاقشان برای یک مدت نامعین یا آن‌ها را کتک بزنیم، کودکان گریه خواهند کرد. ما اشک‌های آن‌ها را به عنوان پشیمانی استدلال می‌کنیم. در نتیجه، استنباط می‌کنیم که کار خوبی انجام داده‌ایم؛ چون او الان متوجه است که کار بدی انجام داده است. در این صورت برای تنبیه کودک خود دلیل منطقی پیدا می‌کنیم.
تحقیقات می‌گویند مجازات و تنبیه کودک بی‌فایده است
هر چند تاثیر واقعی تنبیه کودک بسیار متفاوت از درک ما است، مطالعات وسیع در حوزه رفتار نشان داده است که مجازات می‌تواند منجر به افزایش حرف‌شنوی شود اما در واقع انجام آن از نظر دلایل اخلاقی درست نیست.
اکثر ما می‌خواهیم که فرزندمان کار درستی را انجام دهد چه ما با آن‌ها باشیم یا نباشیم. تنبیه فقط ترس از تنبیه شدن را ایجاد می‌کند. این یک کار بازدارنده نیست مگر این که احتمال واقعی بازدارندگی آن وجود داشته باشد. علاوه‌بر این، هنگامی که کودک احساس می‌کند نادیده گرفته می‌شود، تنبیه می‌تواند به عنوان یک پاداش برای او عمل کند. به همین دلیل بهتر است از انضباط مثبت به جای تنبیه بدنی استفاده کنید.
والدین سختگیر در مقابل والدین همدل
هدف اصلی والدین، افزایش خودکنترلی در فرزندان است. به طور عمده، ما می‌خواهیم فرزندمان را به گونه‌ای تربیت کنیم که در هر شرایطی صرف نظر از ترس به خوبی عمل کنند. مطالعات بی‌شماری اثرات بلند مدت سبک‌های مختلف رفتار والدین نسبت به کودکان را بررسی کرده‌اند. آن‌ها متوجه شده‌اند که کودکانی که در خانواده‌های سختگیر یا مستبدی بزرگ شده‌اند در مقایسه با کودکانی که دارای والدین همدل یا قابل اعتماد بوده‌اند کمتر خودانضباطی دارند. دلیل آن این است که انضباط تنبیهی موجب آموزش به کودکان نمی‌شود.
کودک می‌آموزد که بخشی از من ناخوشایند یا بد است. علاوه بر این، کودکان یاد می‌گیرند قدرت بر استدلال پیروز است؛ چون والدین استبدادگر به حرف‌شنوی بیش از استدلال توجه دارند و به احتمال زیاد کودکان کمتر احساس، هیجان و استدلال را درک خواهند کرد. همین طور آن‌ها بیشتر مستعد ابتلا به اضطراب، سرکشی و عصیان و افسردگی خواهند بود.
مجازات سختگیرانه بی‌فایده است، به جای آن چه کاری باید انجام بدهیم؟
روش‌های موثری برای تربیت به جای استفاده از تنبیه کودک وجود دارد. در ذیل برخی از شیوه‌های فوق‌العاده برای آموزش فرزند هنگامی که اشتباهی مرتکب شده‌اند آمده است:
- خود را هم قد فرزندتان کنید، دستانش را بگیرید و منتظر توجه کامل آن‌ها باشید. از آن‌ها بپرسید چرا این کار نادرست را انجام داده‌اند. اجازه دهید احساسات خود را بیان کند. در این مورد که چه انتظاری از آن‌ها دارید و چگونه بهتر می‌توانند آن را انجام دهند صحبت کنید.
- کودکان را از آن موقعیت دور کنید اما با آن‌ها راه بروید. این در واقع ایجاد سازگاری در زمان است تا بتوانید آن‌ها را آرام کنید و آموزش دهید که چه کار اشتباهی انجام داده‌اند.
- کودک را در مقابل یک عکس‌العمل اجتماعی قرار دهید (اگر نمی‌توانید اتاق را همراه با آن‌ها ترک کنید). با آن‌ها در مورد بیان احساساتشان از نظر دیگران صحبت کنید.
- صبر کنید. در سنین کودکی، آن‌ها به دنبال مقبولیت هستند. چیزهایی هستند که کودکان واقعا دوست دارند و احساس می‌کنند که بدون آن‌ها نمی‌توانند زندگی کنند؛ مثل تماشای تلویزیون یا بازی رایانه‌ای. ایجاد وقفه در استفاده از آن‌ها می‌تواند به عنوان یک مشوق شگفت‌انگیز عمل کند؛ به عنوان مثال، تا وقتی که تمام اسباب‌بازی‌هایت را تمیز نکنی از بازی خبری نیست.
- برای شکل دادن رفتار در آن‌ها از تعریف و تحسین استفاده کنید. دادن پاداش بهترین تاکتیک است؛ وقتی که می‌خواهید به بهترین نتیجه دست یابید. کلمات تاثیر زیادی بر کودکان دارند برای مثال به آن‌ها بگویید کار درست و خوبی انجام داده‌ای.
تجربه شما در تنبیه کودک چیست؟ به نظر شما چطور می‌شود کودک را متوجه رفتار نادرستش کرد؟
