اوتیسم این روزها به واژه پربسامدی در جوامع مختلف بدل شده است. اما با وجود آن که زیاد آن را شنیده‌ایم، خیلی از ما با آن کاملا آشنا نیستیم. اختلال اوتیسم یکی از اختلالات رایج در نقاط مختلف دنیا است. در این مقاله سعی کرده‌ایم به طور مختصر، اطلاعاتی درباره آن مطرح کنیم. البته یادتان باشد که اطلاعاتی که در مقالات مختلف خوانده می‌شود به هیچ عنوان کامل نیست و جای معاینات شخصی و بررسی‌های دقیق فردی را نمی‌گیرد.
اختلال طیف اوتیسم چیست؟
اختلال اوتیسم به مجموعه‌ای از ویژگی‌هایی گفته می‌شود که باعث چالش در برقراری ارتباطات اجتماعی شده و علاقه به روندها و رفتارهای تکراری را در فرد مبتلا ایجاد می‌کند. ناتوانی در درک رفتارها و ارتباطات غیرکلامی هم از سایر مشکلاتی است که افراد مبتلا به اختلال اوتیسم با آن دست به گریبان هستند. مشکلات عنوان شده در هر فرد به شکل‌های مختلف و با شدت و ضعفی متنوع ظاهر می‌شوند. به عبارت دیگر، افرادی که به اوتیسم دچار می‌شوند، ممکن است در نقاط مختلفی از طیف آن قرار داشته باشند؛ در نتیجه ویژگی‌های رفتاری متفاوت با شدت و ضعف گوناگونی از خود بروز بدهند.
امروزه دانشمندان متوجه شده‌اند که بنا به تاثیرات ژنتیکی و محیطی مختلف، انواع گوناگونی از اوتیسم وجود دارد. به خاطر گستردگی و تنوع علائم و مسائلی که این اختلال در افراد متفاوت ایجاد می‌کند، به آن واژه طیف را اختصاص داده‌اند. علائم واضح این اختلال بیشتر در ۲ تا ۳ سالگی ظاهر می‌شود. در برخی از موارد هم در ۱۸ ماهگی کشف می‌شود. برخی از مشکلات در فرایند رشد کودک در سنین کمتر از ۱۸ ماهگی هم می‌تواند منجر به تشخیص زودهنگام اوتیسم بشود.
حقایقی مهم درباره اختلال اوتیسم
مراکز پیشگیری و کنترل بیماری‌ها در ایالت متحده آمریکا موسوم به CDC، برآورد کرده است که در آمریکا از هر ۶۸ کودک، ۱ نفر مبتلا به اوتیسم است. از هر ۴۲ پسر، یک مورد و از هر ۱۸۹ دختر هم یک مورد به اختلال اوتیسم دچار هستند. حدود ۵۰ هزار نوجوان هر سال از سنین نوجوانی پا به دوران بزرگسالی می‌گذارند و خدماتی که به خاطر اوتیسم دریافت می‌کنند، قطع می‌شود. حدود یک-سوم از مبتلایان به اختلال اوتیسم بدون توانایی سخن گفتن به زندگی خود ادامه می‌دهند و حدود یک-سوم از آن‌ها هم دچار نارسایی‌های ذهنی هستند.
مشکلات جسمانی و روحی مختلفی به همراه اوتیسم برای مبتلایان به وجود می‌آید. مشکلات دستگاه گوارشی، تشنج، اختلالات خواب، کمبود توجه و اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) از جمله مشکلات و عوارضی است که اختلال اوتیسم با خود به همراه دارد.
در سال ۲۰۱۳ میلادی، انجمن روانشناسی آمریکا، شاخه‌های مختلف اختلالات گوناگون را تحت عنوان اختلال اوتیسم معرفی کردند. در واقع، از آن تاریخ به بعد، اختلال از هم‌گسیختگی کودک (CDD)، سندروم اسپرگر و اختلال نافذ رشد غیرطبقه‌بندی‌شده (PDD-NOS)، همگی زیر چتری موسوم به اختلال طیف اوتیسم یا ASD معرفی می‌شوند.
اگر با خواندن این معرفی کوتاه، نسبت به فرایند رشد و توسعه مهارت‌های فرزند خود دچار شک شده‌اید، بهتر است او را برای پیگیری‌های بیشتر نزد پزشک و متخصص ببرید. نظر متخصصان در زمینه اختلا اوتیسم و معاینه فردی به شدت توصیه می‌شود.
