همه کودکان با کنجکاوی به دنیا می آیند. از تشخیص اینکه اسباب بازی‌های مختلف چگونه کار می‌کنند گرفته تا کشف بافت‌ها و طعم‌های جدید، کنجکاوی کودک الهام بخش کاوش و درک نهایی او از جهان است. کودکان از طریق تعاملات روزانه با محیط اطراف خود سؤال می‌کنند، فرضیه می‌سازند، آزمایش می‌کنند و پاسخ‌ها را تعیین می‌نمایند.
والدین به عنوان مهم‌ترین الگو در زندگی کودک، نقش کلیدی در کمک به کودک برای رشد و حفظ دیدگاه کنجکاوانه او دارند. بیشتر تمایل کودک به کاوش، پرسش و تفسیر جهان با میزان ارزشی که والدین برای کنجکاوی قائل هستند، آغاز می‌شود. به همین دلیل، مهم است والدین محیطی ایجاد کنند که کنجکاوی طبیعی کودک را تشویق کرده و پرورش دهد.
چرا کنجکاوی مهم است؟
کنجکاوی حس تعجب در مورد جهان و همچنین احساس هدفمندی را القا می‌کند. این نشان می‌دهد که تخیل و کاوش دارای ارزش و پاداش هستند. همچنین پایه‌ای برای یادگیری آینده می‌گذارد و مهارت‌های مورد نیاز برای موفقیت در طول زندگی را تقویت می‌کند.
اینگونه تصور می‌شود که کنجکاوی باعث ایجاد مهارت‌های تحصیلی قوی می‌شود. تحقیقات اخیر در مورد رشد کودک نشان می‌دهد که ارتباط مستقیمی بین سطح کنجکاوی کودک و عملکرد تحصیلی در ریاضیات و خواندن وجود دارد. علت این مسئله ممکن است این باشد که رویکرد مبتنی بر کنجکاوی در یادگیری، باعث شود که تمایلات و سوالات کودک در رده اول باقی بمانند و در نتیجه به دانش‌آموزانی با انگیزه، درگیر و انعطاف‌پذیرتر در انطباق با نیازهای یادگیری خود تبدیل شوند.
والدین چگونه می‌توانند مطمئن شوند که حس کنجکاوی فرزندشان پرورش می‌‌یابد؟
- در ابتدا، والدین می‌توانند محیطی را ایجاد کنند که در آن برای کنجکاوی ارزش قائل می‌شوند و به آن پاداش داده می‌شود. وقتی والدین محیطی را ایجاد می‌کنند که کنجکاوی طبیعی کودک در آن تشویق و برانگیخته می‌شود و سؤالات و تفسیرهایشان از جهان ایجاد می‌شود، این ایده را در کودک القا می‌کند که کنجکاوی مهم، قابل دستیابی، عادی و حیاتی است. ایجاد پایه و ساختاری برای یک زندگی کنجکاوانه باید از دوران کودکی کودک شروع شود و در طول رشد کودک ادامه یابد.
- دوم، راه‌هایی را تعیین کنید که فرزندتان می‌تواند کنجکاوی خود را به کار گیرد. به طور مرتب کودک خود را با تجربیات و فرصت‌های جدید برای کشف و همچنین ارتباط با مهارت‌ها و اطلاعاتی که کودک از قبل می‌داند، آشنا کنید. از قدم زدن در اطراف بلوک تا میز آشپزخانه، کاوش با یک کودک خردسال باید آسان، ساده و مقرون به صرفه باشد. اجازه دهید سؤالات و علایق فرزندتان راهنمای گردش، بازی و اکتشافات جدید شما باشد.
- سوم، آرام آرام فرزندتان را راهنمایی کنید تا بپرسد، فرضیه بدهد، آزمایش کند و نتایج مربوط به علایقش را مشخص کند. افکار و سوالات خود را با صدای بلند مطرح کنید تا تفکر کنجکاوانه و نتایج را آموزش دهید. در کودکان بسیار کوچک، این کار ممکن است مانند بازی‌های ساده، سؤالات یا مقدمه‌ای برای تجربیات جدید به نظر برسد. به عنوان مثال، بپرسید “من نمی‌دانم چند بلوک می‌توانیم روی هم بچینیم، قبل از اینکه برج سقوط کند؟”؛ «فکر می‌کنید در ادامه داستان چه اتفاقی می‌افتد؟»؛ «به تفاوت‌های این حیوان با آن حیوان دیگر توجه می‌کنی؟ حتی اگر فرزند شما هنوز نمی‌تواند صحبت کند، گوش می‌دهد و یاد می‌گیرد که چگونه فکر خود را از طریق رفتار مدل شده والدین چارچوب بندی کند.
- در نهایت، در مورد نتایج صبور و واقع بین باشید. کودکان به طور طبیعی کنجکاو هستند. وظیفه شما این است که تمایل طبیعی کودک به کاوش را تشویق کرده و بر آن تاکید کنید. با ارزش گذاشتن به کاوش و پرسش، کودک خود را برای یک عمر تفکر کنجکاوانه آماده می‌کنید.
ما نمی‌توانیم تعیین کنیم که آینده فرزندانمان در بزرگسالی چه نیازی خواهد داشت. با این حال، امروز با جشن گرفتن و پاداش دادن به اکتشاف و اکتشافات جدید فرزندانمان، بستری مناسب برای یک عمر یادگیری و همچنین ابزارهای لازم برای برآوردن نیازهای آینده آن‌ها را فراهم می‌کنیم.
