شناخت هم وابستگی در کودکان برای والدین حائز اهمیت است، چراکه ریشه‌اش در دوران کودکی است. بنابراین اگر شما سه رفتار زیر را انجام می‌دهید، به‌تدریج زمینه هم وابستگی در کودکان را فراهم می‌کنید.
| آنچه در این مقاله می‌خوانید: |
-
نداشتن انعطاف‌پذیری (ابر والد)
اگر شما از آن دسته والدین هستید که درمورد زمان و نحوه انجام کارها برنامه دقیقی دارید، به فرزندتان فرصت نمی‌دهید انتخاب خود را بیان کند. اگر درمورد برنامه‌ریزی کردن، انتخاب غذا، لباس یا هم‌بازی برای او تصمیم‌گیری می‌کنید، او را از داشتن فرصت برای بررسی انتخاب‌هایش باز‌می‌دارید. این پیام را بلند و واضح به فرزندتان می‌دهید که او مسئول انتخاب‌ها و تصمیمات نیست و قدرت در اختیار فرد دیگری است. وقتی فرزندتان بزرگ می‌شود احتمالاً دنبال روابطی می‌گردد که در آن‌ها شخص دیگری همه اختیارات را دارد.
چه کاری می‌توان انجام داد؟ برای پرهیز از ایجاد هم وابستگی در کودکان به فرزندتان حق انتخاب دهید. اگر موضوعی به سلامت او لطمه نمی‌زند، پس می‌توانید کمی تأمل کنید و امور را به دست او بسپارید. فرزندتان را کنترل نکنید و به او اجازه رشد کردن بدهید. این آزادی را در اختیارش بگذارید تا یاد بگیرد، حتی از اشتباهاتش.
-
برآورده کردن خواسته‌ها به‌واسطه کودکان
والدین بسیاری هستند که در این دام افتاده‌اند اما خودشان متوجه نیستند. زمانی که در زمینه‌های مختلفی از زندگی‌تان مانند روابط، شغل یا عواطف به رضایتمندی نمی‌رسید، احتمالاً با زندگی نیابتی ازطریق فرزندتان در حق خود کوتاهی می‌کنید. وقتی انرژی بیشتری را صرف علایق فرزندتان می‌کنید و کمتر به چیزهایی می‌پردازید که به زندگی شما معنا می‌دهد و شادی می‌بخشد، رفتار هم‌وابستگی را در پیش گرفته‌اید. همچنین ندانسته به فرزندتان می‌آموزید که ارزش او از راضی نگه داشتن شما نشئت می‌گیرد. درنتیجه مرحله رفتاری «نگاه به مادر»، که بیشتر کودکان وقتی تأیید شما را می‌خواهند آن را انجام می‌دهند، ممکن است تا بزرگسالی ادامه پیدا کند.
چه کاری می‌توان انجام داد؟ نیازهایتان را با روابط سودمند و روش‌های انگیزشی برآورده کنید. به‌جای مدام تحسین کردن فرزندتان از او بخواهید به آنچه در ذهن دارد عمل کند. او را تشویق کنید تا خودش را تحسین کند.
-
اشتیاق برای حل مسئله برای کودکان
وقتی فرزندتان به خانه می‌آید و درمورد هم‌کلاسی بدجنس یا مشکلی در مدرسه صحبت می‌کند، چه می‌کنید؟ آیا به شیوه والد حل‌کننده مشکلات برای نجات او از مخمصه اقدام می‌کنید و راه‌حل ارائه می‌دهید؟ با این کار توانایی حل مشکلاتی را که با آن‌ها مواجه می‌شود از او سلب می‌کنید. این کار به کودک این پیام را می‌دهد که به اندازه کافی شایسته و مسئولیت‌پذیر نیست تا بفهمد چگونه مشکلاتش را حل کند و اینکه فرد دیگری باید این کار را برایش انجام دهد. تصور کنید وقتی بزرگ شود شرایط چگونه خواهد بود؟ آیا رابطه‌ای را انتخاب می‌کند که فرد دیگری به او بگوید چه کار کند؟
چه کاری می‌توان انجام داد؟ اول موضوع امنیت و حفظ سلامتی را در نظر بگیرید، هر موضوع دیگری به‌جز آن قابل بحث و گفت‌وگوست! اگر سلامت جسمی و روانی مطرح نیست، به فرزندتان فرصت دهید تا بفهمد چگونه مشکلش را حل کند. اگر خوب گوش کنید و نصیحت نکنید، فرزندتان درمی‌یابد که می‌تواند بعضی کارها را به‌طور متفاوتی انجام دهد.
دلیل موفقیت بسیاری از کودکان با راهکارهای والدین این است که محیطی امن برای آن‌ها فراهم می‌شود تا افکار، احساسات و انتخاب‌های خودشان را بررسی کنند. وقتی به کودکان فرصت داده می‌شود، راه‌حل‌های خلاقانه‌ای برای حل مشکلاتشان ارائه می‌دهند. همان‌طور که انتخاب‌هایشان را بررسی می‌کنند در مقام بزرگسال می‌توانید آن‌ها را حمایت و تشویق کنید.
آخرین نکته مهم، اگر متوجه شدید یک یا چند رفتار گفته‌شده را انجام می‌دهید، تبریک می‌گوییم! درست است، تبریک می‌گوییم! چرا؟ این یعنی شما از آنچه انجام می‌دهید آگاهید و آگاهی اولین قدم برای ایجاد تغییر است. بنابراین دفعه بعد که متوجه شدید با انجام یکی از رفتارهای گفته‌شده کوتاهی می‌کنید، دست نگه دارید و ببینید چه کار دیگری برای پرهیز ایجاد هم وابستگی در کودکان خود می‌توانید انجام دهید.
