کودکان در اولین سال‌های زندگی خود به امنیت نیاز اساسی دارند. اولین سال‌های زندگی کودک و باروهایی که از طریق بزرگترها و برداشت‌های خودش از زندگی پیدا می‌کند می‌تواند به باورهای تمام زندگی‌اش تبدیل شود. به همین دلیل مواجه شدن او با حقایقی در زندگی که در نگاه بزرگسالان موضوعاتی تلخ و نگران کننده است، اهمیت ویژه ای دارد. مرگ و مواجهه کودکان با این موضوع هم از این دست موضوعاتی است که به آگاهی کامل نیاز دارد. چرا که می‌تواند به یک عامل اضطراب آمیز برای آن‌ها تبدیل شود.
اولین مواجهه کودکان با موضوع مرگ
اینکه از چه سنی و پس از چه اتفاقی می‌توان با کودک درباره مرگ صحبت کرد، به چند عامل مهم بستگی دارد. سن کودک، تجارب قبلی او، فضای گفتگوهای قبلی و شناخت او از مفاهیمی مثل خشک شدن گیاهان یا مرگ حیوانات در محیط اطراف خانه و از همه مهمتر شرایطی که در آن قرار دارد. کودکی که در شرایط مرگ یکی از عزیزان خود قرار گرفته قطعا با کودکی که هیچ تصوری از این موضوع ندارد متفاوت است. صحبت با کودک درباره مرگ به آگاهی و کامل نیاز دارد و به آمادگی برای امنیت بخشیدن پس از آن. گاهی مواجه با مرگ همراه با بروز بلایای طبیعی اتفاق می‌افتد که کمی مواجهه کودکان را سخت‌تر هم می‌کند.
صحبت با کودکان درباره موضوع مرگ
دیدگاه‌های مختلفی درباره نحوه صحبت کردن با کودکان پیش دبستانی درباره مرگ وجود دارد و روانشناسان بسیاری از تجربه‌های اتاق درمان با کودکان یا مطالعه تحقیقاتی که سایر متخصصین در کشورهای مختلف انجام داده‌اند و آن را منتشر کرده‌اند استفاده می‌کنند. لایو استوری شماره ۲۰ صفحه من در اینستاگرام me.as.a.mom به همین موضوع مهم اختصاص دارد. خانم دکتر راضیه نصیرزاده دکترای روانشناسی بالینی و درمانگر کودک و خانواده، میهمان این گفتگو بودند و به بیش از ۱۵ سوال از سمت مخاطب در این رابطه پاسخ دادند.
اولین مواجهه شما با موضوع مرگ در کودکی خودتان چه بوده است؟ آیا فکر می‌کنید اطلاعاتی که دیگران درباره مرگ به شما داده‌اند، باعث امنیت روانی شما بود یا اضطراب شما؟ در این باره چه تجربه‌ای با کودک خود دارید؟ لطفا در بخش نظرات همین پست آن را بنویسید تا دیگرانی که ماه‌ها یا سال‌ها بعد بدون اینکه ما را بشناسند یا در بحث‌های ما در فضای مجازی شرکت کرده باشند، این مقاله را بخوانند و بتوانند از تجربه‌های شما بهره مند شود.
