کودکی که کنترلش را از دست می‌دهد و خشمگین می‌شود می‌تواند برای خودش و اطرافیانش دردسرساز باشد. کودکانی که عصبانی می‌شوند یا در کنترل هیجان مشکل دارند امکان دارد گاهی کنترل خود را از دست بدهند و این خشم را مستقیما به والدین یا سایر مراقبان خود منتقل کنند. معمولا این احساس خشم به صورت داد زدن، کتک زدن و پرت کردن اشیاء ظاهر می‌شود. این رخداد ممکن است تجربه‌ای ترسناک و پراسترس برای شما و کودک باشد و فشار روانی مضاعفی بر هر دوی شما اعمال کند. در عین حال، رفتار مناسب، اصولی و درست با کودک عصبانی بسیار اهمیت دارد. برای آشنایی با مقوله عصبانیت کودک و چگونگی رفتار شما، به عنوان بزرگسال، در مواجهه با کودک عصبانی، با این مقاله کودکت همراه باشید. همچنین برای افزایش بردباری کودکان در برابر مشکلات و فشارها می‌توانید به این مقاله کودکت مراجعه کنید.
در ابتدا، بهتر است بدانید عصبانیت نوعی برقراری رابطه است. کودکی که خشمش را بروز می‌دهد مطمئنا پریشان‌احوال است. او مهارت کافی برای مدیریت احساسات و ابراز آن‌ها ندارد. ابراز خشم کودک ممکن است ناشی از ناقص بودن دایره لغات، ناتوانی در کنترل رفتارهای تکانشی یا نداشتن مهارت‌های حل مسئله باشد. شاید والدین این رفتار کودک را ادا و اطوار او تلقی کنند، اما کودکی که این‌گونه عصبانیتش را نشان می‌دهد؛ یعنی نتوانسته ناامیدی و خشمش را به شیوه‌ای دیگر، مثل حرف زدن یا حل مسئله، ابراز کند.
در نتیجه، نحوه برخوردتان با عصبانیت کودک بسیار مهم است و تعیین می‌کند که کودک در شرایط یکسان در آینده چگونه رفتار می‌کند، آیا دوباره خشمگین می‌شود یا راهی برای کنترل احساستش پیدا می‌کند. به این چند نکته دقت کنید:
نحوه برخورد شما با عصبانیت به میزان شدت آن بستگی دارد. اولین قانون در برخورد بدون خشونت این است که تا حد ممکن نسبت به آن‌ها بی‌توجه باشید. حتی توجه منفی شما، مثل داد زدن، می‌تواند رفتار کودک را تشدید کند. اما وقتی خشم به سمت تنش فیزیکی پیش می‌رود، بی‌توجهی رفتار درستی نیست. بلکه ممکن است باعث آسیب به کودک یا دیگران شود. در این شرایط، صاحب‌نظران معتقدند کودک باید در فضای امنی قرار بگیرد. به شما و هیچ نوع محرک تشویقی دسترسی نداشته باشد. گاهی بهتر است محیط را ترک کنید، به عبارت دیگر، در دید کودک نباشید تا او هیچ توجهی دریافت نکند.
اگر کودک بیش از اندازه عصبانی می‌شود و این عصبانیت باعث نگرانی یا سلب آرامش شما شده است، بهتر است حتما از یک متخصص کمک بگیرید. جلسات مشاوره می‌تواند به شما و فرزندتان کمک کند بحران را پشت سر بگذارید. استرس را کمتر کنید و رابطه‌تان را بهبود بخشید. می‌توانید از یکی از روش‌های درمانی، که در ادامه به آن‌ها اشاره شده است، استفاده کنید.
عصبانیت و بروز خشم اگر بیش از اندازه، با شدت فراوان یا بعد از ۶ یا ۷ سالگی رخ دهد، نگران‌کننده خواهد بود. هر چه سن کودک بالاتر می‌رود، پرخاشگری او خطرناک‌تر می‌شود. این خشم، در مدرسه و در کنار دوستان، احتمالا خطر بیشتری دارد. اگر کودک الگوی خاصی برای خشمگین شدن دارد، ممکن است به علت مشکلی باشد که نیاز به درمان دارد. برخی از این مشکلات عبارت‌اند از:
اگر کودک شما الگوی خاصی برای خشمگین شدن دارد، ممکن است به خاطر یک مشکل بخصوص باشد. برخی از این مشکلات شامل موارد زیر هستند:
با توجه به اینکه عصبانیت ممکن است دلایل زیادی داشته باشد، تشخیص صحیح می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد. ابتدا با متخصص اطفال صحبت کنید تا او مشکل پزشکی را بررسی کند. پس از آن، با روانپزشک یا روانشناس صحبت کنید تا با هم مشکلات را بررسی کنید.
متخصصان بر این باورند که درمان و مداخله در سنین پایین‌تر نتایج بهتری دارد. اما وقتی کودکان از سن مشخصی بزرگ‌تر می‌شوند یا تکنیک‌های رفتاری مؤثر نیست، چه باید کرد؟
مطمئنا، یادگیری و کنار آمدن با رفتار خشن کودکان چالش‌برانگیز خواهد بود. اما باعث بروز تغییرات در رفتار کودک خواهد شد. والدینی که آرام، مطمئن و باثبات‌اند می‌توانند به فرزندان خود کمک کنند تا حس بهتری داشته باشند و راحت‌تر درمان شوند. این چالش نیازمند صبر و انگیزه فراوان است. باید تکنیک‌های مختلفی را امتحان کرد. اگر مسیر را به‌درستی طی کنید، رابطه بهتر و خانواده خوشحال‌تری خواهید داشت.
اگر شما هم نظر یا تجربه‌ای درباره عصبانیت کودک و تربیت فرزند دارید، می‌توانید در قسمت نظرات یا شبکه اجتماعی کودکت با ما و والدین دیگر در میان بگذارید.
روابط مثبت بین والدین و فرزندان برای رشد کودکان مهم است. روابط مثبت با کودکان…
نوع تفکر شما در مورد تربیت فرزندتان، در ایجاد رابطه با آن‌ها تفاوت ایجاد می‌کند.…
دنیای دیجیتال بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما و فرزندان‌مان است. در یک دوره جامع آموزشی تلاش…
سلامت روان، بسیار فراتر از وجود برخی از اختلالات است. وقتی صحبت از سلامت روان…
توسعه تاب آوری یک سفر شخصی است و شما باید از دانشی که نسبت به…
کودکان تاب آور می‌توانند پس از تجربه شکست، بهبود یابند و به زندگی عادی خود…