تاثیر روابط والدین بر فرزندان به چه شکل است؟ نحوهی رفتار شما با همسرتان، شکل صحبت کردنتان با یکدیگر و میزان احترامی که برای هم قائل هستید، چه اثری بر تربیت فرزندتان دارد و چگونه میتوانید اهداف تربیتی خود را با تنظیم کنشها و واکنشهای خود با دیگر اعضای خانواده، به پیش ببرید؟
کودکان همیشه در حال نگاه کردن و شنیدن هستند. آنها به اسفنجهایی شباهت دارند که به صورت مداوم، رفتارهای والدین خود را جذب و تکرار میکنند. در واقع، کودک به طرز برخورد شما با همسرتان نگاه کرده و فرض را بر این میگذارد که این رفتار کاملا طبیعی و نرمال است، بنابراین، تاثیر روابط والدین بر فرزندان شدیدا عمیق و تعیین کننده بوده و شکل تعامل شما با یکدیگر، اثری بسیار دقیق و زیرکانه و در عین حال بلند مدت را بر روی شخصیت و بینش فرزندتان به زندگی و بخصوص دیدگاههای او دربارهی عشق، بر جای میگذارد.
در حالی که برخی افراد در نشان دادن عشق و محبت خود نسبت به یکدیگر، در مقابل پدر و مادر یا کودکان کاملا راحت هستند، برخی دیگر ممکن است از انجام این کار به کلی خجالت بکشند. با مشاهدهی پدر و مادر خود، کودکان شبیه به اولین معلمانشان، که همان والدین هستند، رشد میکنند. در ادامهی این مقاله، به برخی از مهمترین جنبههای تاثیر روابط والدین بر فرزندان و شکلهای عشق ورزیدن و ارتباط اشاره خواهیم کردن که کودک میتواند از والدین خود یاد بگیرد.
در بعضی از خانوادهها، بغل کردن و برقراری شکلهای دیگر تماس فیزیکی کاملا طبیعی است. بچههایی که در چنین خانوادههایی بزرگ میشوند، ذهن کاملا بازی نسبت به این مسائل خواهند داشت و به راحتی با دوستان خود همراه خواهند شد. از سوی دیگر، بچههایی که با پدر و مادر کاملا محافظهکار بزرگ میشوند، به احتمال زیاد به سختی میتوانند احساسات واقعی خود را بدون شرم و خجالت نشان دهند.
والدینی که با صدای بلند دعوا میکنند، فریاد میکشند و اشیاء را به سمت هم پرتاب میکنند، احتمالا به کودک خود میآموزند که چنین رفتارهای خشنی، روشهای خوبی برای نشان دادن عشق و دوست داشتن هستند.
از سوی دیگر، اگر کودکی ببیند که پدر و مادرش همدیگر را در اغلب مواقع میبخشند، احتمالا روابط خود را ارزشمند خواهد دانست و در زمان اشتباه کردن، با عذرخواهی مشکلی نخواهد داشت.
اگر هم شما و هم همسرتان، به دانستن اینکه روز طرف مقابل چطور گذشته و حالش چطور بوده است، علاقه نشان دهید، کودک خواهد فهمید که برای رشد کردن و بروز عشق و علاقه، داشتن تماس و ارتباط روحی یک امر ضروری است. او در آینده احتمالا به فردی خوش برخورد، مودب و صادق تبدیل خواهد شد.
اما در صورتی که ارتباط خاصی بین والدین وجود نداشته باشد، کودک نخواهد فهمید که ابراز احساساتش چقدر اهمیت دارند و احتمالا در ارتباطات آیندهی خود در بیان علایق، خواستهها و حسهایش به شریک زندگی یا دوستانش، تردید خواهد داشت.
تاثیر روابط والدین بر فرزندان در زمینه احترام گذاشتن به یکدیگر، به چه شکل است؟ اگر احترام و پشتیبانی خود را به درستی به همسر خود نشان دهید، کودک خواهد فهمید که احترام، یک جزء جدانشدنی از عشق و دوست داشتن است.
اما اگر یکی از شما همیشه در پی تغییر رفتار طرف مقابل باشید، کودک ممکن است این دریافت را داشته باشد که دوست داشتن مردم به خاطر همان چیزی که هستند کار دشواری بوده و همیشه به دنبال نقصها و اشکالاتی در دوستان و شریک زندگیش خواهد بود.
اگر هم پدر و هم مادر، گاه به گاه زمانی را به خود اختصاص داده و خودشان را در اولویت قرار دهند، کودک احتمالا درخواهد یافت که عشق و دوست داشتن، در صورت دور بودن از هم برای مدت زمان کوتاه، از دست نمیرود و کم نخواهد شد.
از سوی دیگر، اگر والدین همیشه این نیاز را داشته باشند که باید کارها را با هم انجام دهند و هیچ زمانی را به خود، خانواده یا دوستانشان اختصاص ندهند، کودک احتمالا با این احساس بزرگ خواهد شد که برای باقی ماندن عشق و علاقه، همیشه لازم است که دو نفر از نظر فیزیکی به هم نزدیک باشند.
اگر در زندگی زناشویی شما اعتماد متقابل وجود داشته باشد، کودک شما آن را تقلید کرده و میفهمد که اعتماد کردن به افراد، بدون فکر بیش از حد و ترسیدن، امکانپذیر است.
از سوی دیگر، کودکی که حس کند پدر و مادرش از وجود یک رابطهی پایدار و محکم لذت نمیبرند، ممکن است فکر کند: «همهی آدمها بد هستند» و با این احساس بزرگ شود که باید همه چیز را از شریک زندگیش پنهان کند.
بعضی از خانوادهها کار کردن مرد در خانه و تقسیم وظایف را درست نمیدانند و ممکن است چنین رفتاری را به عنوان یک هنجار نشناسند. در نتیجه، کودکی که در چنین خانوادهای بزرگ میشود، ممکن است یاد بگیرد که نفس خودش از عشق مهمتر است.
از سوی دیگر، والدینی که کارهای موجود در خانه را تقسیم می کنند، پیام قدرتمندی از برابری را به سمت کودک ارسال مینمایند. این موضوع فقط در مورد کارهای خانه نیست، بلکه هم زن و هم مرد باید احترام خود را نسبت به وظایف و کارهای یکدیگر نشان داده و تا حد امکان به یکدیگر کمک کنند.
همانطور که بارها و بارها شنیده ایم: «کودک از چیزی که خود ما هستیم بیشتر یاد میگیرد تا چیزی که به او آموزش میدهیم». این جمله، به خوبی تاثیر روابط والدین بر فرزندان را نشان داده و بیان میکند که شخصیت فرزند شما با مشاهدهی روشی که شما با هم تعامل و رفتار میکنید، شکل میگیرد. در واقع کودک، انعکاسی از شما و همسرتان است، بنابراین مطمئن باشید که آینهی خوبی هستید.
روابط مثبت بین والدین و فرزندان برای رشد کودکان مهم است. روابط مثبت با کودکان…
نوع تفکر شما در مورد تربیت فرزندتان، در ایجاد رابطه با آنها تفاوت ایجاد میکند.…
دنیای دیجیتال بخش جداییناپذیر زندگی ما و فرزندانمان است. در یک دوره جامع آموزشی تلاش…
سلامت روان، بسیار فراتر از وجود برخی از اختلالات است. وقتی صحبت از سلامت روان…
توسعه تاب آوری یک سفر شخصی است و شما باید از دانشی که نسبت به…
کودکان تاب آور میتوانند پس از تجربه شکست، بهبود یابند و به زندگی عادی خود…