افشای کودک آزاری توسط کودکان یا نوجوانانی که به شیوه‌های گوناگون از آن‌ها سوءاستفاده شده، بسیار سخت است. بیشتر آن‌ها، از ترس عواقب ناشی از صحبت‌کردن دربارۀ کودک آزاری، سکوت می‌کنند. گاهی ممکن است مدت زیادی طول بکشد تا کودک بخواهد دربارۀ راز خود صحبت کند. عده‌ای از کودکان هم ممکن است هرگز سکوتشان را نشکنند. اما اگر فردی که مورد کودک‌آزاری قرار گرفته است راز بزرگش را به شما بگوید، اینکه چه واکنشی در مواجهه با افشای کودک‌آزاری نشان می‌دهید بسیار مهم است. در ادامه ما شما را با واکنش‌ها و اقدامات مناسب در مواجهه با این مسئله آشنا می‌کنیم با کودکت هراه شوید.
زمانی که فرزند شما از حادثه‌ای که در جریان کودک آزاری برای او اتفاق افتاده است صحبت می‌کند، بهتر است خونسردی خودتان را حفظ کنید و واکنش مناسبی از خود نشان دهید. در ادامه برخی از این واکنش‌های مناسب را با هم بررسی می‌کنیم:
در چند سال اخیر مطالعه‌ای توسط NSPCC روی ۶۰ نوجوان که در کودکی آزار جنسی دیده‌‌‌اند، نشان داده که بیشتر آن‌ها، دربارۀ کودک‌آزاری و شخص آزار‌دهنده، قبل از سن ۱۸ سالگی صحبت کرده‌اند. اما افشای کودک آزاری توسط آن‌ها سال‌ها طول کشیده است. در برخی موارد، افشای آزار جنسی توسط کودک حدود هفت سال بعد از اولین سوءاستفاده انجام شده است. از جمله دلایل شکستن سکوت کودکان در این مورد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
کودکان، بنا به سنشان، به‌طور معمول حادثۀ کودک‌آزاری را ابتدا با دوست یا مادرشان مطرح می‌کنند. به‌غیر از دوست و مادر ممکن است با معلمشان نیز درمیان بگذارند. آن‌ها به‌طور معمول زمانی که خواهان توقف کودک‌آزاری هستند، با مادر خود صحبت می‌کنند و زمانی که خواهان دریافت حمایت عاطفی هستند، با دوست خود در ا‌ین‌باره درددل می‌کنند. حال چنانچه کودک احساس کند پدر و مادرش به قدر کافی در زندگی با او همدلی می‌کنند و فضای امن گفت‌وگو در خانه برای او فراهم است، والدین نخستین و بهترین کسانی خواهند بود که کودک برای حل مسئلۀ خود به آن‌ها مراجعه خواهد کرد.
کودکان و نوجوانان به‌طور معمول راز خود را دربارۀ کودک‌آزاری به روش‌‌های مختلفی بازگو می‌کنند. آن‌ها ممکن است این حادثه را شفاهی یا غیرشفاهی، کامل یا سربسته، مستقیم یا غیرمستقیم مطرح کنند. در بعضی موارد، آن‌ها داوطلبانه در این مورد حرف می‌زنند، یا در شرایطی که احساس امنیت می‌کنند به مطرح‌کردن این مسئله ترغیب می‌شوند، یا به‌طور تصادفی شروع به صحبت دربارۀ آن می‌کنند. عده‌ای از کودکان زمانی که تلاش خانواده برای مخفی نگاه‌داشتن این حادثه و گزارش‌ندادن آن به مقامات مسئول را می‌بینند، احساس سرخوردگی می‌کنند. در این صورت با اینکه کودک هنوز در معرض آسیب قرار دارد، اما هنگام افشای راز خود، حقیقت را کتمان می‌کند و می‌گوید که دیگر در معرض خطر نیست. از جمله دلایل بروز این حالت می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
همۀ سازمان‌هایی که به نحوی با کودکان و نوجوانان سروکار دارند، باید سیاست و رویه‌های حمایتی و آموزشی خود را در اختیار تمام کارکنانشان قرار دهند. این امر، برای اطمینان از اینکه هر کودک بدون درنظرگرفتن سن، جنس و نژادش حمایت میشود، اهمیت دارد. در صورت افشای کودک آزاری توسط کودک، باید همۀ سیاست‌ها و راهکار‌های حمایتی دربارۀ او اجرا شود. این سیاست‌ها دستور‌العمل‌های روشنی دربارۀ اقدامات اجرایی در اختیار شما قرار می‌دهد و مشخص می‌کند که چه کسی مسئول رسیدگی به کودک آسیب‌دیده و حمایت از اوست. اگر کودکی در معرض خطر کودک‌آزاری قرار دارد یا از قبل آسیب دیده است، قانون از شما در مقابل گزارش به سازمان‌های مربوطه حمایت می‌کند.
با رعایت مواردی که در این مقاله به آن پرداخته شد، آینده‌ای سرشار از شادی، امنیت و آسایش به کودکان آسیب‌دیده یا در معرض آسیب هدیه کنیم. اگر شما هم تجربه‌ای در زمینۀ کودک‌آزاری دارید یا راهکاری به ذهنتان می‌رسد که می‌تواند جلوی کودک آزاری را بگیرد، با ما و خوانندگان کودکت درمیان بگذارید.
شما می‌توانید فایل صوتی این مقاله را از اینجا بشنوید.
روابط مثبت بین والدین و فرزندان برای رشد کودکان مهم است. روابط مثبت با کودکان…
نوع تفکر شما در مورد تربیت فرزندتان، در ایجاد رابطه با آن‌ها تفاوت ایجاد می‌کند.…
دنیای دیجیتال بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما و فرزندان‌مان است. در یک دوره جامع آموزشی تلاش…
سلامت روان، بسیار فراتر از وجود برخی از اختلالات است. وقتی صحبت از سلامت روان…
توسعه تاب آوری یک سفر شخصی است و شما باید از دانشی که نسبت به…
کودکان تاب آور می‌توانند پس از تجربه شکست، بهبود یابند و به زندگی عادی خود…