پسرها هم مثل دخترها به حمایت عاطفی نیاز دارند

جدی گرفتن حمایت عاطفی پسرها چیزی است که به خاطر باورهای سنتی در خانواده‌ها و والدین، کم‌تر مورد توجه قرار می‌گیرد. انگار گاهی فراموش می‌کنیم که باید به پسران هم یاد بدهیم تا احساساتشان را بروز دهند، گریه کنند، خوشحال شوند، دلتنگ شوند و گاهی هم حق دارند ضعیف باشند. اما سالیان طولانی است که این باور در جامعه وجود دارد که پسر باید خشن و قوی باشد و بروز دادن احساسات نشان ضعف و مخصوص زنان است. این امر باعث می‌شود آن‌ها ندانند چگونه باید احساس غم و ناراحتی خود را بیان کنند. اگر به شیوه تربیت کودک در گذشته نگاه کنید، می‌بینید که فقط به پسران آموزش داده شده که باید قوی باشند و احساسات خود را سرکوب کنند. همه ما می‌دانیم که سرکوب احساسات اصلا چیز خوبی نیست. فرزند پسر شما هم به حمایت عاطفی نیاز دارد تا در آینده به برابری و انسانیت اعتقاد داشته باشد.

زبان اشاره را از متن فارسی راحت‌تر درک می‌کنید؟ ویدیوی ویژه ناشنوایان این مقاله را ببینید.

جالب است بدانید تحقیقات نشان می‌دهد، پسرها بیش از دختران به حمایت عاطفی نیاز دارند، اما متاسفانه به دلیل انتظارات اجتماعی و کلیشه‌های جنسیتی، پسرها کمتر مورد حمایت عاطفی قرار می‌گیرند. در حقیقت تفاوت‌های بیولوژیکی بین شیوه رشد مغز پسران و دختران، باعث می‌شود پسران بیشتر از نظر عاطفی آسیب پذیر باشند. اما به دلایلی ما در مورد این تفاوت‌ها به اندازه کافی صحبت نمی‌کنیم، با وجود اینکه این تفاوت‌ها نقشه راه برای حمایت عاطفی است که ما باید به پسرانمان بدهیم. اگر این کار را نکنیم پسران خود را از نظر عاطفی به مخاطره خواهیم انداخت.

طبق مطالعات سباستین کرامر (Sebastian Kreamer) که با عنوان (The Fragile Male) در سال ۲۰۰۰ منتظر شد، جنین‌های پسر بیشتر در برابر استرس‌های مادرانه حساس و آسیب پذیر هستند و امکان فلج مغزی در جنین‌های پسر بیشتر از جنین‌های دختر است. احتمال به دنیا آمدن به صورت ناقص یا جنین مرده هم در جنین‌های پسر نسبت به جنین‌های دختر شایع‌تر است.

پس از تولد هم ارزیابی‌های نوزادان نشان می‌دهد، میزان هورمون کورتیزول (هورمون استرس) در نوزادان پسر بیشتر است. همچنین پسرها نسبت به آسیب‌های هنگام زایمان و مراقبت‌های غیرمسئولانه آسیب‌پذیرتر هستند که می‌تواند آن‌ها را در معرض ناراحتی‌های بیشتری قرار دهد. جالب است بدانید در هنگام تولد رشد مغزی در پسران شش هفته کمتر از دختران است. پسرها حتی وقتی بزرگ‌تر هم می‌شوند سرعت رشد آن‌ها کندتر از دختران است. کرامر اشاره می‌کند، مراقبت از پسرها به طور کلی دشوارتر است، بنابراین احتمال اشتباه هم به مراتب بیشتر می‌شود و به کمبودهایی که قبل از تولد وجود داشته است اضافه شود. پسرها گاهی اوقات موجودات غیرقابل کنترلی به نظر می‌رسند، آن‌ها پر سروصدا و دائما در حال جنب و جوش هستند و کنترل آن‌ها حتی در ماه‌های اولیه می‌تواند خسته کننده باشد.

دکتر آلن شور (Dr. Allan Schore) در مقاله‌ای اشاره می‌کند ارتباط مثبت بین نوزادان پسر و والدین برای رشد و پرورش قدرت عاطفی آن‌ها بسیار مهم است. او می‌گوید:

با توجه به بلوغ آهسته‌تر مغز نوزاد پسر، او به مادر احساس دلبستگی بیشتری دارد، بنابراین تعامل مادر با نوزاد پسر برای رشد مطلوب عاطفی-اجتماعی ضروری است. به عبارت دیگر لازم است برای ارتباط با نوزاد خود وقت صرف کنید، تا می‌توانید آن‌ها را در آغوش بگیرید و اطمینان پیدا کنید که وقتی به شما نیاز دارند در کنار آن‌ها هستید.

دکتر جسیکا ریون (Jessica Raven) می‌گوید:

پسران کوچک یاد می‌گیرند که ابراز احساسات به وسیله آن‌ها تابو است. این امر در طولانی مدت باعث آسیب پسرها در برقراری ارتباط با یکدیگر و با افراد دیگر از جنس مخالف می‌شود. این باورها و عقاید قدیمی در مورد چگونگی رفتار پسرها با احساساتشان باعث می‌شود آن‌ها نتوانند به طور مناسب احساسات خود را بروز دهند.

فراموش نکنید که احساسات یک چیز انسانی است و ربطی به جنسیت ندارد، اگر والدین یک فرزند پسر باشید خیلی ساده ممکن است شما هم به این تله‌های جنسیتی، مانند جمله «مرد که گریه نمی‌کنه»، بیافتید. اما بهترین راه برقراری ارتباط با پسرتان وقتی گریه می‌کند این است که در کنارش بنشینید و به او بگویید «می‌فهمم که ناراحت هستی، چطور می‌تونم کمکت کنم؟» به او فرصت دهید چندین نفس عمیق بکشد تا به آرامش برسد، گاهی اوقات نیاز است کاری نکنید فقط به او اجازه دهید به راحتی گریه کند.

اگر نپذیریم که پسرها هم احساسات دارند و به آن‌ها فضا و راه مناسب برای بروز احساسات پیچیده‌ای که از خصوصیات انسان بودن است ندهیم، آن‌ها را مجبور می‌کنیم تبدیل به یک چرخه‌ی بی روح از مردانگی و خشونت شوند.

امروزه شواهد علمی به اندازه کافی وجود دارد که به ما می‌گوید پسرها بسیار حساس هستند و پرورش این روحیه برای رشد سالم عاطفی-اجتماعی آن‌ها ضروری است. اگر پسرتان را دوست دارد سعی نکنید از او یک مرد خشن و بی روح بسازید و فضای کافی برای رشد کامل تمام ابعاد انسانی و تبدیل شدن به یک فرد ایمن از نظر عاطفی را برای او فراهم کنید.