آیا تا به حال با چنین موقعیتی مواجه شده‌اید؟ کودکی را تصور کنید که با دیدن کارتون‌ها یا شنیدن کتاب قصه‌ها، خودش را به جای شخصیت‌های داستان می‌گذارد و احساس آن‌ها در وجودش جاری می‌شود و شروع به گریه کردن می‌کند. به نظر می‌رسد سطح همدلی این کودک بالاست که می‌تواند خودش را به جای دیگران بگذارد. اما آیا این موقعیت در کودکان طبیعی و مطلوب است؟
درباره همدلی کردن با کودک خود چه تجربه‌ای دارید؟ آیا توان همدلی کردن یکی از ارزش‌های خانوادگی شما برای فرزندتان است؟ در این قسمت از پادکست تخصصی تربیت کودک که هر هفته در کودکت منتشر می‌شود، سرکارخانم سوده شبیری، تسهیلگر دوره‌های والدین در این باره در پادکست زیر توضیحات ارزشمندی را ارائه کرده اند:
فرزند شما چقدر توان همدلی کردن دارد؟ و اگر در چنین موقعیتی قرار بگیرید چه خواهید کرد؟ نظرات خود را با کودکت به اشتراک بگذارید.
نوع تفکر شما در مورد تربیت فرزندتان، در ایجاد رابطه با آن‌ها تفاوت ایجاد می‌کند.…
دنیای دیجیتال بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما و فرزندان‌مان است. در یک دوره جامع آموزشی تلاش…
سلامت روان، بسیار فراتر از وجود برخی از اختلالات است. وقتی صحبت از سلامت روان…
توسعه تاب آوری یک سفر شخصی است و شما باید از دانشی که نسبت به…
کودکان تاب آور می‌توانند پس از تجربه شکست، بهبود یابند و به زندگی عادی خود…
بازی‌های ویدیویی برای کودکان خردسال توصیه نمی‌شود، زیرا نور صفحه‌نمایش می‌تواند بر چشم‌های آن‌ها تأثیر…
View Comments
سلام
به نظر من همدلی نیست بلکه کودک موقعیت خودش را با آن موقعیت یکی می بیند یعنی مشکلی دارد که نیاز به بررسی دارد . هیچوقت کودک و به طور کلی انسان سالم از همدلی به گریه نمی افتد و به گریه نمی افتد مگر دردی مشابه یا کلا دردی احساس کند