به حرف افتادن کودک کوچکتان بسیار خوشایند است. ادا کردن کلمات و جملات از زبان او بسیار شیرین است. وقتی کودک به سه تا چهار سالگی می‌رسد، این شیرینی به اوج خود می‌رسد. او مدام صحبت می‌کند و از زمین و زمان سؤال می‌پرسد. کودکان سه تا چهار ساله در حال کشف و شناسایی دنیا هستند و به همین خاطر است که مدام از شما درباره هر چیزی که می‌بینند، سوال می‌کنند. البته حرف زدن کودکان گاهی هم آزاردهنده می‌شود. کودکان پرحرف درک درستی از موضوعی به نام حریم خصوصی ندارند و با بمباران کردن دیگران با سوالات و حرف‌های‌شان گاهی آرامشتان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهند. حالا چه باید کرد؟
وجود کودکان پرحرف در منزل هم مزایایی دارد و هم معایبی. اجازه بدهید نگاهی گذرا به هر یک از اینها داشته باشیم:
هیچ‌گاه به فرزنان خود برچسب پرحرفی نزنید. این کار باعث می‌شود که شخصیت او تحت تاثیر قرار بگیرد و عزت نفسش هم کاهش پیدا کند. در مقابل به جای اینکه به او اعتراض کنید که کمتر حرف بزند یا مدام او را در هر جمعی، فردی پرچانه صدا بزنید بهتر است از او به خاطر اینکه ایده‌ها و نظرات و البته افکارش را با شما در میان می‌گذارد، تشکر و قدردانی کنید.
هرگز کودک را به خاطر حرف زدن دعوا نکنید و مانع او برای به اشتراک گذاشتن نظرات و عقایدش نشوید. سعی کنید با او در قالب بازی صحبت کنید یا به سوالاتش با دقت پاسخ دهید. بازی‌های کلامی هم روش خوبی برای معاشرت با کودکان پرحرف است. زمانی که کودک با شما مرتبا صحبت می‌کند، خیالتان از بابت اینکه چیزی در دلش باقی نمی‌ماند و رازی را پنهان نمی‌کند، راحت خواهد شد.
بها دادن به کودک، کار شایسته‌ای است اما نیاز به کنترل‌هایی دارد. شما نباید مانع حرف زدن کودک شوید اما لازم است به او یاد بدهید که نخست، هر چیزی را نباید در هر جایی بگوید و دوم اینکه در بعضی مکان‌ها مانند مکان‌های عمومی (کتابخانه، اتوبوس و…) نباید بلند و زیاد حرف بزند و مانع از آرامش دیگران شود. به کودک یاد بدهید که قبل از حرف زدن فکر کند و اگر در بازگو کردن چیزی دچار شک و تردید است حتما با شما مشورت کند. بهتر است علامت‌هایی میان شما و کودک وجود داشته باشد تا اگر در جمعی شروع به حرف زدن کرد و از چیزهایی گفت که نباید در جمع مطرح کند به او نشانه و علامت بدهید و مانع از گفتن آن حرف شوید. در واقع راهی برای کنترل حرف‌های خجالت‌آور او فراهم کنید.
اگر پرحرفی کودک را کنترل نکنید، توانایی گوش کردن در او دچار اشکالاتی خواهد شد. پس با بازی‌هایی سعی کنید، سکوت را به او یاد بدهید. سکوت برای شنیدن و یادگیری لازم و ضروری است. مثلا طی یک بازی با او قرار بگذارید که هر کس بیشتر ساکت بماند، برنده خواهد شد. با چنین بازی‌هایی، او را به گوش دادن و خیلی زیاد حرف نزدن عادت بدهید. با انجام کارهای دستی، گوش دادن به موسیقی یا ورزش کردن، زمانی را به وجود می‌آورید که کودک به دلیل مشغولیت‌هایی که پیدا کرده دیگر زیاد صحبت نخواهد کرد.
کودکان پرحرف مشکل خاصی ندارند. آنها کنجکاو و برون‌گرا هستند و دوست دارند از طریق پرسیدن و صحبت کردن با دنیا ارتباط برقرار کرده و پاسخ‌هایی برای پرسش‌های رنگارنگ خود در دنیا بیابند. پس اگر کودک پرحرفی دارید باید کمی صبوری به خرج بدهید و با او همراهی کنید تا اثرات مثبت این همراهی و درک را در آینده مشاهده کنید. تربیت کودک نیاز به استفاده از روش‌های صحیح و مناسب دارد. هر گونه رفتار اشتباه و به کارگیری واکنش‌های نامناسب در تربیت کودک می‌تواند زندگی آینده او را به شدت تحت‌الشعاع قرار دهد و امکان داشتن ویژگی‌ها و زندگی شاد و بهره‌ور را از او سلب کند. پس حواستان را حسابی جمع کنید و با سرکوب کودک و استفاده از عناوین و برچسب‌هایی مانند پرچانه، او را تحقیر نکنید. کودکی که تحقیر شود، عزت نفس خود را از دست خواهد داد و در آینده به درستی رفتار نخواهد کرد. بسیاری از مشکلات بزرگسالی، ریشه در کودکی دارد.
روابط مثبت بین والدین و فرزندان برای رشد کودکان مهم است. روابط مثبت با کودکان…
نوع تفکر شما در مورد تربیت فرزندتان، در ایجاد رابطه با آنها تفاوت ایجاد می‌کند.…
دنیای دیجیتال بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما و فرزندان‌مان است. در یک دوره جامع آموزشی تلاش…
سلامت روان، بسیار فراتر از وجود برخی از اختلالات است. وقتی صحبت از سلامت روان…
توسعه تاب آوری یک سفر شخصی است و شما باید از دانشی که نسبت به…
کودکان تاب آور می‌توانند پس از تجربه شکست، بهبود یابند و به زندگی عادی خود…