کودکان موجودات کنجکاوی هستند و این را همه ما می‌دانیم؛ همچنین می‌دانیم که افزایش دانش و آگاهی کودکان از محیط اطرافشان و اشتیاق آن‌ها برای یادگیری همه مسائل، ممکن است گاهی از طریق یک پرسش ساده جلوه‌گر شود. کودکانی که مرتب می پرسند چرا ؟ و این پرسش‌ها تا جایی پیش می‌رود که مادر یا پدر دیگر کلافه می‌شود. راه چاره چیست؟ بیایید با هم یاد بگیریم در چنین شرایطی بهترین واکنش ما چه می‌تواند باشد.
همه والدین می‌دانند که اگر فرزندشان از این پرسش ساده، یعنی پرسیدن چرا، سو استفاده کند، اوضاع چندان خوب پیش نمی‌رود. اغلب اوقات این پرسش ساده تبدیل به یک ابزار جلب توجه یا بدتر از آن، یک ابزار وقت‌کشی در دست کودک می‌شود. حالت کتابی این پرسش و در عین حال طبیعت پویای آن می‌تواند مدام اعصاب ما را نشانه بگیرد تا زمانی که کاسه صبر و تحملمان سرریز می‌شود و چیزی تا انفجار از عصبانیت فاصله نداریم.
این سناریو در میان اکثر والدین بسیار شایع است. در این مطلب به شما کمک می‌کنیم تا کنترل و مدیریت مکالمه با کودک را در اختیار بگیرید. شاید بتوانید این بازی خطرناک را با یاد گرفتن این تکنیک‌ها در نطفه خفه کنید و ادامه روز را در کنار فرزندتان با خوبی و خوشی بگذرانید. پس بیایید یاد بگیریم با کودکی که مدام می‌پرسد چرا باید چکار کرد؟
در ابتدا تنها چیزی که به ذهنتان می‌رسد این است که به کودکت بگویید سوال پرسیدن را تمام کند و به جای پریدن وسط حرف شما، تک تک کلماتی که به او می‌گویید را گوش کند. احتمالا خیلی دوست دارید داد و فریاد کنید و اخم‌هایتان در هم رفته است. زیرا فکر نمی‌کردید در ساعت ۷:۲۰ صبح مجبور باشید قوانین جامعه و خدمات و تعاملات جاری در آن را مو به مو برای کسی توضیح بدهید که به احتمال زیاد حتی نصف حرف‌های شما را هم نمی‌فهمد. پس راهکار درست برخورد با این کودکانی که مرتب می پرسند چرا ، چیست؟ راهکار یک مادر موفق در این موضوع را در ادامه بخوانید.
من همین تازگی‌ها بین خودم و کودک ۳ ساله‌ام یک قانون تعیین کرده‌ام. بر اساس این قانون، ما فقط و فقط به پرسش‌های کامل او پاسخ می‌دهیم. با این قانون کمتر از قبل حس می‌کنم که در میان پرسش‌های کودک خود گیر افتاده‌ام و بیشتر از قبل قادر هستم تا پاسخ‌های متقاعدکننده به پرسش‌های واقعی او بدهم. گاهی متوجه می‌شوم که او از فرط خستگی دست از سوال پرسیدن می‌کشد. مغز و اعصاب من کمتر از قبل به سمت عصبانیت و خستگی می‌رود. به نظر می‌رسد در مواجهه با پرسش چرا فرزندم، به نتایج مطلوبی رسیده‌ام.
این مادر با شواهد داستان‌گونه، زنجیره این پرسش‌های کودک را قطع می‌کند.
کودک می‌پرسند: چرا
شما پاسخ می‌دهید: چرا چی؟
کودک می پرسند: چرا به مدرسه می‌روم؟
شما پاسخ می‌دهید: رفتن به مدرسه برای رشد وپرورش تو مهم است.
کودک سخت به این فکر می‌کند که چگونه همین پاسخ شما را تبدیل به پرسش کند.
خودت در این مورد چه فکری می‌کنی؟
مهم‌ترین ایده او این بود که به جای پاسخ به پرسش کودک عبارت پرسشی «خودت در این مورد چه فکری می‌کنی؟» را به کودک تحویل دهیم. این عبارت پرسشی خلاقیت فکری و روش‌های حل مسائل را در ذهن کودک تقویت می‌کند و همین طور به آن‌ها فرصتی می‌دهد تا به نمایش دانسته‌های خود در این موضوع بپردازند.
او همچنین پیشنهاد می‌کند اگر کودکتان سعی در طفره رفتن از پاسخ دارد، به آن‌ها بیاموزید که به طور لفظی با خواسته شما موافقت کنند. سپس اطمینان حاصل کنید که به حرفتان گوش کرده‌اند و بعد اگر هنوز کنجکاو هستند می‌توانند مجددا سوال بپرسند.
شما می‌گویید: لطفا کفش‌هایت را بپوش.
کودک می‌پرسند: چرا؟
شما می‌گویید:
وقتی من از شما کمک می‌خواهم باید بگویید بله مامان/بله بابا/ باشه. بعد شما می‌توانید از من سوال کنید.
کودک شروع به پوشیدن کفش‌هایش می‌کند.
کودک می‌پرسند: چرا؟
شما پاسخ می‌دهید: چرا چی؟
کودک می‌پرسند: چرا باید کفش‌هایم را بپوشم؟
الف. پاسخ پرسش آن‌ها را بدهید.
ب. همین سوال را شما از آن‌ها بپرسید که چرا فکر می‌کنند باید کفش‌هایشان را بپوشند؟
خودتان همین را امتحان کنید و نتیجه را با ما در میان بگذارید. امیدواریم که این کار به میزان بالایی در زمان و انرژی شما در مواجهه با کودکانی که مرتب می پرسند چرا صرفه‌جویی کند. یادتان باشد، کودکان همیشه برای کنجکاوی نمی‌پرسند چرا اما همیشه باید در مواجهه با این سوال با صبر و شکیبایی برخورد کنید.
روابط مثبت بین والدین و فرزندان برای رشد کودکان مهم است. روابط مثبت با کودکان…
نوع تفکر شما در مورد تربیت فرزندتان، در ایجاد رابطه با آن‌ها تفاوت ایجاد می‌کند.…
دنیای دیجیتال بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما و فرزندان‌مان است. در یک دوره جامع آموزشی تلاش…
سلامت روان، بسیار فراتر از وجود برخی از اختلالات است. وقتی صحبت از سلامت روان…
توسعه تاب آوری یک سفر شخصی است و شما باید از دانشی که نسبت به…
کودکان تاب آور می‌توانند پس از تجربه شکست، بهبود یابند و به زندگی عادی خود…