تنها خوابیدن کودک چالش بسیار سختی است. اگر کودک از همان سالهایی ابتدایی، تنها خوابیدن را یاد نگیرد، وقتی که کمی بزرگتر شد باید منتظر لج‌بازی و گستاخی او هنگام جدا خوابیدن باشید. هر کودکی برای خوابیدن، یک همدم دارد. در حالی که برخی از بچه‌ها برای خوابیدن، پتو، بالش یا اسباب‌بازی مورد علاقه‌شان را ترجیح می‌‌دهند، عده‌ای دیگر مایل هستند که پدر و مادرشان هنگام خوابیدن کنار آنها باشد. ممکن است همه این عوامل در روز‌های اول، زیبا و دوست‌داشتنی به نظر برسد، اما به مرور برای کودک مشکلاتی ایجاد می‌کند. همچنین احتمال دارد کودک در آینده به محض عوض شدن مکان خوابش به دلیل مسافرت یا غیره، بی‌قراری کند. در ادامه بیشتر به موضوع تنها خوابیدن کودک می‌پردازیم.
کودک در سال‌های ابتدایی تولد به والدینش وابسته است. البته به ضرر کودک است که از همان سال‌های ابتدایی، کنار شما بخوابد، چون در آینده و با بزرگتر شدن باید تنها بخوابد. به دلایل زیادی تنها خوابیدن کودک به نفع او است. از همان سال‌های ابتدایی، والدین همیشه و هر لحظه برای غذا دادن و خواباندن مجدد کودک، حتی در نیمه‌های شب حضور دارند. اما زمانی که کودک بزرگتر شود، نیازی به انجام این کار‌ها نیست. بنابراین باید از همین الان یاد بگیرد که به شما وابسته نباشد.
اگر پدر و مادر به طور مداوم حتی زمانی که کودک خوابیده، دورش بچرخند، این احساس را در او به وجود می‌آورد که زندگی مستقلی ندارد و کسی مدام او را کنترل می‌کند. این رفتار در آینده مشکلاتی را برای کودک ایجاد می‌کند. عزت‌نفس و ارزش دادن به خود از احساس استقلال و اعتماد به نفس ناشی می‌شود. یادگیری مراقبت از خود باعث می‌شود که کودک از همان ابتدا به تمایلات و استعداد‌هایش شکل دهد. ترس از تاریکی، هیولا‌های خیالی و دزد‌ها باعث می‌شود که کودک با خیال راحت نخوابد و برای اطمینان خاطر از والدین خود می‌خواهد که در کنار او باشد.
اگر چه به مرور زمان کودکان این ترس‌ها را کنار می‌گذارند، اما هیچ مانعی ندارد که از همان ابتدای کودکی، آنها را تشویق کنید که این ترس‌ها را رها کنند. همچنین ممکن است در اطراف کودکتان، بچه‌هایی باشند که تنها می‌خوابند. اگر کودک شما مانند همسالان خود نباشد، در برابر آنها احساس بی‌ارزشی و ضعف می‌کند.
مهم این است که کودک از سن مناسبی تنها خوابیدن را یاد بگیرد. اگر این کار را خیلی زود انجام دهید، ممکن است باعث اضطراب جدایی یا احساس جداماندگی در او شود. اگر هم کودک دیر‌تر تنها خوابیدن را یاد بگیرد، شکستن این وابستگی بسیار سخت خواهد شد. زمانی که کودک شما در سن ۲ تا ۳ سالگی قرار دارد، بهترین زمان انجام این کار است. ممکن است یادگیری تنها خوابیدن چند ماه تا یک سال طول بکشد تا به یک عادت برای کودک تبدیل شود.
کودک را به طور ناگهانی برای تنها خوابیدن آماده نکنید. در هفته یک یا دو روز را برای تنها خوابیدن او اختصاص دهید و واکنش او را بسنجید. همان‌طور که به تنها خوابیدن عادت می‌کند، میزان دفعات جدا خوابیدن او را در هفته کاهش دهید. به زودی او ایده تنها خوابیدن را ترجیح می‌دهد.
کودکان معمولا با خوابیدن مشکل دارند. سعی کنید مراسمی برای خوابیدن کودک تدارک ببینید. مسواک کردن، پوشیدن لباس خواب، روشن کردن چراغ‌خواب و خواندن یک داستان. به مرور او به این روند عادت می‌کند.
اگر فرزنتان بیش از حد به شما وابسته است، او را نادیده نگیرید. معمولا زمانی که والدین حضورشان را از طریق صدا، پتو یا لباس اعلام می‌کنند، آنها احساس امنیت‌خاطر می‌کنند.
ممکن است زمانی که کودک را تنها می‌خوابانید و بعد اتاق را ترک می‌کنید، او شروع به گریه کردن کند و از شما بخواهد که در اتاق بمانید. آرام باشید و او را به سمت تختش هدایت کنید. اگر لازم است چند دقیقه نزدیک در اتاق بمانید تا بخوابد.
اگر کودکتان توانست یک شب را بدون مشکل، تنها بخوابد سعی کنید به مناسب این موفقیت، برای او جشنی برپا کنید. برای او یک میان‌وعده خوب یا صبحانه مفصل تهیه کنید. این کار می‌تواند به او انگیزه بدهد و تنها خوابیدن را تبدیل به یک عادت برای او کند.
دستگاه‌های الکترونیکی، مانند تلویزیون، مبایل و لپ‌تاپ می‌تواند آرام و قرار کودک را بر هم بزند و مانع خوابیدن او شود. تا جای ممکن لوازم الکترونیکی را از اتاق کودک دور کنید.
بسیاری از والدین زمانی که کودک کار اشتباهی انجام می‌دهد، از خواب به عنوان یک تنبیه استفاده می‌کنند. این کار باعث می‌شود که مفهوم نا‌درستی از خواب در ذهن کودک باقی بماند.
اگر جدا شدن کودک از شما مشکل است؛ می‌توانید شما هم در اتاقی که کودک را می‌خوابانید، باشید اما دور از او مثلل روی زمین بخوابید. این تفکیک و جدا‌سازی تدریجی می‌تواند به نفع کودک تمام شود و به مرور او به تنها خوابیدن عادت کند.
شما برای جدا خواباندن کودکتان با چه چالش‌هایی مواجه شده‌اید؟ لطفا پیشنهاد‌ها و دید‌گاه‌های خودتان را از طریق بخش نظرات این مقاله یا سایر شبکه‌های اجتماعی کودکت با سایر مادر‌ها در میان بگذارید.
روابط مثبت بین والدین و فرزندان برای رشد کودکان مهم است. روابط مثبت با کودکان…
نوع تفکر شما در مورد تربیت فرزندتان، در ایجاد رابطه با آنها تفاوت ایجاد می‌کند.…
دنیای دیجیتال بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما و فرزندان‌مان است. در یک دوره جامع آموزشی تلاش…
سلامت روان، بسیار فراتر از وجود برخی از اختلالات است. وقتی صحبت از سلامت روان…
توسعه تاب آوری یک سفر شخصی است و شما باید از دانشی که نسبت به…
کودکان تاب آور می‌توانند پس از تجربه شکست، بهبود یابند و به زندگی عادی خود…
View Comments
سلام، ممنون از مطالبتون. من همه این کارهارو رعایت کردم ولی همچنان باید بمونم تو اتاق پسرم تابخوابه. الان چهارساله. و به شدت علاقمند تماس پوستی باهام داشته باشه. اگه قبل خواب بار زدن قانع بشه که دست برداره، تو خواب ناخودآگاه میاد بهم می‌چسبه. لطفا راهنماییم کنید.