درک احساسات کودکان؛ از احساس شرم تا غرور

View Comments

• سلام. خسته نباشید. من توسط مژده باهاتون اشنا شدم و انقدر فکرم مشغوله نمیدونم از کدومش بگم دارم دیوونه می شم و ازتون عاجزانه میخوام راهتماییم کنید. دخترم از وقتی دو سالش شده واقعا اخلاقاش تغییر کرده از اولم بچه ای بود که دوست نداشت بوسش کنیم خیلی بغلش کنیم ینی بیشتر نسبت به اطرافیانش, ولی الان خیلی جیغ جیغو شده دیگخ اگر کسی بگه یه بوس میدی شروع می کنه جیغ زدن البته هروقت خودش میلش بکشه بوس میده این یه مثاله میگم یعنی کلا بهانه گیذ شذه هرچفدرم من کتابای صابرینو خوندم و روش پیاذه کردم که اکثر نویسنده ها صحبتشون همون همدلیه نهابت برای دو دقه جواب میده دوباره یه قشقرق یا نغ یا اویزونه من شدن و ... شروع می شه اطرافیانم اصلا ادمایی نبودن که با روانشناسب پیش بیان و همیشه منو تحقیر کردن به خاطر سبک فرزند پروریم من هیچ وقت کوتاه نیومدم دختذمو شش ماهگی جدا کردم اتافشو و خوابشو تنظبم کردم ساعت هشت تا نه شب تا صبح همیشه سحذخیز بوده امااین اواخر که در اتاقشو باز می گذارم که بیاد بیرون اگر ترسید صدامون کنه میاد بیرون صدامون نمی کنه بلکه برای خودش می چرخه و حتی وقتی تلاش می کنم با همدلی و محبت تو اتافش کنارش بخوابم یا قصه بگم یا راجع ترساش حرف بزنن تا بخوابه دیگه نمی خوابه این اتفاق اکثرا یا ساعت پنج و نیم یا شیش و نیم صبح میوفته. اینم از سیستم خوابش که مزخذف شده و من نمیدونم واقعا کجا رو اشتباه کردم! حتی الان یک هفته ست می مونم اتاقش تا یک ساعت شعر میگم تا خوابش ببره! موضوع دیگه ای که اذیت کننده ست فشار اطرافیانمه که بچه ت لجوج شده چون همبن جیغای بنفششو می زنه با بچه های از خودش بزرکتر که بازی بلد نبست اسباب بازیاشونو می گیذه اسباب بازی خودشو شریک نمی شه که اینا رو گذاشتم به حساب سنش گاهی مو می کشه اینا رو همینطور, الان از وقتی دو. سالش شده که یک ماهی می شه , پارک نمی تونم ببرمش یعنی چهار مرتبه سعی کردم ولی هر بار یا بهم می چسبید چون گیر نمی دادم حتما بازی کنه ولی دیگه ازم جدا نمی شد وقتی هم سعی کردم باحواسپرتی بفرستمش بالای سرسرع و خودم از کنار سرسره تشویقش کنم که تا ده بشمریم و می شمردیم ناگهان وقتی بچه ها میان بارم جیغ می زنه ینی وقتی تو زمین بازی هستیم مدام جیغ می زنه هر مهمونی ای میریم وقتی در رو باز می کنن جیع می زنه وقتی بچه های کوچیکتر از خددش رو می بینه مثلا از شیش ماه تا دو سال جیغ می زنه من کودکیم این شکلی نبودم ولی خانواده پدریش یکم این خصوصیاتو داشتن. من خودم ادم خشمگینی هستم حداقا بااین همه استرس روزانه ولی اصلا دختذمو نمی زنم نهایت هر یک دوهفته یک بار یه داد می زنم فشار روم زیاده ولی خشممو می خورم, هنرنمایی اخیرشم اینه که همش پوشکشو درمیاره میندازه یه گوشه و میره و یهو می بینم یه جا جبش کرده درحالیکه هرچی با ملایمت بهش می گم بهم بگه اگر پوشکش خیس شده خودم عوض می کنم قصدم نیست از پوشک بگیذمش چون اصلا به حرفم گوش نمیده انگار کره و واقعا کششو ندارم الان سر پوشک هم باهاش درگیر شم ولی شدم و ممیدونم بااین همه بدبختی چطور کنار بیام بجز تکنیک هاق کتاب هاق صابرین و تکنیک های خانم نوری چایلد سایکولوژی یا همین مژده شاه نعمت اللهی و کتاب های دیگه چیزی هست کمکم کنه؟؟ می ترسم بچه م اوتیسم باشه😰😭

  • دوست عزیز، به نظر می‌رسه بین کتاب‌ها، مقالات، صحبت افراد باتجربه و روانشناس‌ها، دنبال یه تصمیم یا یک راه حل برای مشکلات با کودکت هستید. در حالی که صدها سال تحقیق و هزاران هزار صفحه کتاب، جای شما و در ارتباط با کودک شما نیستن و نمی‌تونن به شما راه حل بدهند. تربیت فرزند هرگز کار راحتی نبوده اما با حساسیت بیش از حد و نگرانی، کار رو برای خودتون سخت‌تر و سخت‌تر می‌کنید. چسبندگی کودک در پارک خیلی طبیعیه. بیدار شدن و بیرون اومدن از اتاق و راه رفتن هم همینطور. ولی توصیه ما اینه به خشم درون خودتون برسید. فرزندتون و اصول فرزندپروری رو مدتی کنار بگذارید و به استراحت جسمی و فکری بپردازید. ریشه بیشتر مشکلات والدین با کودک، از درون خودشون سرچشمه می‌گیره. براتون آرزوی آرامش و موفقیت داریم.