اوتیسم اختلالی است که اطلاعات کم‌تری در سطح جامعه درباره آن وجود دارد، به همین دلیل اشتباهات رایج زیادی در برخورد با کودکان مبتلا به اوتیسم از سوی ما سر می‌زند. تفاوتی ندارد که جزو والدین افراد اوتیستیک باشیم یا به عنوان یکی از افراد جامعه به آنها برخورد داریم، در هر صورت وظیفه همه ما است که با این طیف از جامعه با آگاهی لازم برخورد کنیم.
این‌روزها توجه و حساسیت بیشتری نسبت به گذشته درباره این اختلال به وجود آمده، اما همچنان اطلاعات زیادی درباره این اختلال وجود دارد که عموم مردم از آنها بی‌خبر هستند. اشتباهات رایج در بیماری اوتیسم و در واقع در برخورد با افراد اوتیستیک، می‌تواند تاثیر بسیار مخربی، به ویژه در کودکان بر جای بگذارد. در واقع تصورات موهوم و بعضا اشتباهی درباره این مشکل رایج است.
در این مقاله، مادری که خود دارای فرزندی دچار این اختلال است، درباره اشتباهات رایج در بیماری اوتیسم صحبت کرده است. با کودکت همراه باشید تا بیشتر از زبان مادر اولیور جکسون با اوتیسم آشنا بشوید.
اولیور جکسون پسری ۵ ساله و مبتلا به اوتیسم است. با این پیش‌زمینه شاید چیزهای متفاوتی درباره اولیور در ذهن نقش ببندد. تصورات و پیش‌فرض‌های بیشتر افراد نسبت به کودکان مبتلا به اوتیسم درست نیست. هیدر جکسون مادر اولیور می‌گوید:
افراد مبتلا به اوتیسم با هم تفاوت‌هایی دارند، زیرا اوتیسم طیف گسترده‌ای را در برمی‌گیرد. خیلی از افراد مبتلا ویژگی‌های مشترکی از این طیف دارند اما نه به این معنی که دقیقا شبیه به هم هستند.
جمله معروفی در جامعه افراد مبتلا به اوتیسم وجود دارد:
اگر فردی اوتیستیک را ملاقات کرده‌ای، فقط یک نفر که مبتلا به اوتیسم است را دیده‌ای.
به عبارت دیگر، این جمله به ما می‌گوید که دیدن یک فرد اوتیستیک لزوما به معنای ملاقات و شناخت نماینده افراد مبتلا به اوتیسم نیست و هر یک از افرادی که در این مجموعه قرار می‌گیرند، ممکن است ویژگی و حالت‌های گوناگونی داشته باشند.
او در صحبت کردن تاخیر دارد، اغلب جملات را تکرار می‌کند و در درک حالات چهره و بدن افراد مشکل دارد و به همین خاطر در موقعیت‌های مختلف، پاسخ‌های نامناسبی به اطرافیان می‌دهد. صداهای بلند او را دچار استرس می‌کند و تحمل تغییر برایش دشوار است. ضمن اینکه احساس خطر و ترس از آن، برای اولیور بی‌معنی است.
تصور اشتباه برخی دیگر از افراد درباره اوتیسم این است که مبتلایان از هوش سرشاری برخوردارند. این تصور هم اشتباه است و برای تمام مبتلایان صادق نیست. مادر اولیور می‌گوید:
اولیور نابغه نیست. او بامزه و باهوش است اما در یادگیری مانند افراد دیگر بعضا با چالش‌هایی هم رو به رو می‌شود.
این تصور غلط که افراد دچار اوتیسم بسیار نابغه هستند و هوش خارق‌العاده‌ای دارند بیشتر از فیلم‌هایی سر چشمه می‌گیرد که در این باره ساخته شده‌اند و تنها به این طیف از افراد اوتیستیک پرداخته‌اند.
پدر بزرگ اولیور، آرتور تانکینسون هم معتقد است شیوه برخورد با افراد اوتیستیک گوناگون، با هم فرق می‌کند. او می‌گوید:
وقتی به اولیور نگاه می‌کنم او را به شکل فردی مبتلا به اوتیسم نمی‌بینم. به چشم من، اولیور نوه‌ای دوست‌داشتنی است که ویژگی‌های خاص خود را دارد. درک دقیق طبیعت اوتیسم بسیار دشوار است. به همین خاطر من از درک این موضوع تا حدودی عاجز هستم و تلاشی هم برای رسیدن به عمق این اختلال نمی‌کنم. در عوض تلاش می‌کنم اولیور و کنش‌ها و واکنش‌هایش را بهتر بشناسم. من می‌دانم که شناخت اولیور به معنای شناخت اوتیسم نیست. البته عکس این قضیه هم صادق است. یعنی شناخت کامل اوتیسم هم به معنای درک تمام عیار اولیور نخواهد بود. اولیور هم یکی از نوه‌های من است. هر یک از آنها ویژگی‌های شخصیتی مخصوص به خود را دارند و من تمام آنها را به یک اندازه دوست دارم.
روابط مثبت بین والدین و فرزندان برای رشد کودکان مهم است. روابط مثبت با کودکان…
نوع تفکر شما در مورد تربیت فرزندتان، در ایجاد رابطه با آنها تفاوت ایجاد می‌کند.…
دنیای دیجیتال بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما و فرزندان‌مان است. در یک دوره جامع آموزشی تلاش…
سلامت روان، بسیار فراتر از وجود برخی از اختلالات است. وقتی صحبت از سلامت روان…
توسعه تاب آوری یک سفر شخصی است و شما باید از دانشی که نسبت به…
کودکان تاب آور می‌توانند پس از تجربه شکست، بهبود یابند و به زندگی عادی خود…