حتما برای شما پیش آمده که کودکتان بار‌ها بدون کفش روی زمین راه رفته است. حتما نگران این هستید که یک شی تیز مانند شیشه یا سنگ تیز به پای کودک آسیب بزند. قبل از هر گونه قضاوتی، بهتر است عواقب و مزایای پابرهنه راه رفتن کودک را بیشتر بررسی کنیم.
همانطور که انتظار می‌رود بحث‌ها و مجادلات زیادی درباره پابرهنه راه رفتن کودک یا افراد بزرگسال وجود دارد. چند سال پیش شرکت ویبرام و سازنده‌ی کفش‌های مینیمالیستی ادعا کرد که کفش‌های پنج‌انگشتی (معروف به پا برهنه) تولید کرده است که مزایای زیادی برای سلامتی بدن دارد. این کفش‌ها از موادی ساخته شده‌اند که عضلات و ماهیچه‌های پا را قوی‌تر می‌کند و دامنه حرکت بدن را افزایش می‌دهد و وضعیت آن را بهبود می‌بخشد. در سال ۲۰۱۴ این شرکت یک مورد دعوی را که بر اساس آن مشتری ادعا کرده بود که کفش‌ها کارکردی مطابق با ادعا‌های گفته شده ندارد. بیانیه انجمن پزشکی پدیتریک آمریکا اظهار کرد که نمی‌توان مزایای کفش‌های شرکت ویبرام را نادیده گرفت. این موسسه گفت:
پابرهنه راه رفتن علاوه بر اینکه باعث ترویج سبک راه رفتن طبیعی می‌شود موجب افزایش قدرت و تعادل بیشتر می‌گردد. اگرچه پا برهنه راه رفتن ممکن علاوه بر زخم کردن کف پا به اندام‌های پایینی بدن فشار وارد کند
مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۷ توسط Gait & Posture انجام شد و در آن جوانب مثبت و منفی پابرهنه راه رفتن کودک نشان داده شد. محققان دریافتند که پوشیدن کفش تاثیر نیرو‌های واکنش زمین را افزایش می‌دهد و منجر به آسیب‌هایی می‌شود؛ اما پابرهنه راه رفتن کودک خطر چرخش درونی استخوان درشت‌نی (تیبیا) را افزایش و خطراتی را به همراه دارد. والدین می‌توانند از طریق مشورت با متخصص و پزشک و با در نظر گرفتن منافع و معایب پابرهنه بودن، به این نتیجه برسند که آیا مایل‌اند کودکشان کفش بپوشد یا نه.
هر چند نمی‌توان کیفیت کفش‌های کتانی محکم را برای کودکان را نادیده گرفت، اما شواهد نشان می‌دهد که کودکان لزوما برای یاد گرفتن راه رفتن نیازی به پوشیدن کفش ندارند. در واقع خلاف آن ممکن است صحیح باشد؛ زیرا مهم است که کودک تعادل و هماهنگی ماهیچه‌ها را بدون پوشیدن کفش حفظ کند. البته باید به درجه حرارت سطحی که کودک روی آن قدم می‌گذارد، توجه کنید. اگر سطح مورد نظر سرد باشد پای کودک را با جوراب بپوشانید. در غیر این صورت اجازه دهید کودک بافتی که روی آن قدم می‌گذارد مانند کاشی، علف، شن، ماسه یا موکت را لمس کند.
در سال ۲۰۰۷ محققان سلامت پای افراد را در اسکلت‌های شخصی ۲۰۰۰ ساله بررسی کردند. آنها متوجه شدند که افراد قبل از اینکه به طور منظم شروع به پوشیدن کفش کنند، پاهای سالمی داشتند. یک محقق سرب به طور عمومی ادعا کرده است که شواهد علمی نشان می‌دهد که کفش‌های قابل دسترس برای سلامتی پا مناسب نیستند. اما این مطالعات درباره بزرگسالان است؛ اما در مورد کودکان چطور؟ طرفداران پابرهنه بودن معتقدند کفش پوشیدن می‌تواند پاهای در حال رشد آنها را تغییر می‌دهد. آنها می‌گویند که پا‌ها باید به طور طبیعی و بدون هیچ واسطه‌ای (کفش) رشد کنند.
مهم‌ترین مسئله درباره کفش کودکان سفتی و سختی آن است. کودک دوست دارد آزادانه حرکت کند و از درخت‌ها بالا برود و دوچرخه‌سواری کند. عدم تماس مستقیم بدن کودک با سطحی که روی آن پا می‌گذارد، می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند. ممکن است متوجه تماس با تنه درخت نشود و احتمالا سر بخورد و سقوط کند. استفاده از کفش نامناسب موجب فرو رفتن ناخن در انگشت و ناهنجاری‌های ساختاری در پا خواهد شد. همچنین استفاده از کفش‌هایی که موجب گرم شدن پا و تعریق بیش از حد آن خواهند شد، در آینده بیماری پای ورزشکاران را ایجاد می‌کند.
مهم‌ترین مسئله درباره پابرهنه راه رفتن یا پوشیدن کفش این است، حفظ سلامتی او است. احتمالا در برخی از محیط‌ها، کودک حتما باید کفش بپوشد. در طبیعت، محیط‌هایی وجود دارد که کودک حتما باید روی سطوح آن کفش بپوشد. به این موارد توجه کنید:
اگر شما هم اطلاعاتی درباره معایب یا مزایای پابرهنه راه رفتن کودک دارید، لطفا آن را از طریق بخش نظرات این مقاله یا سایر شبکه‌های اجتماعی کودکت با ما در میان بگذارید.
روابط مثبت بین والدین و فرزندان برای رشد کودکان مهم است. روابط مثبت با کودکان…
نوع تفکر شما در مورد تربیت فرزندتان، در ایجاد رابطه با آنها تفاوت ایجاد می‌کند.…
دنیای دیجیتال بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما و فرزندان‌مان است. در یک دوره جامع آموزشی تلاش…
سلامت روان، بسیار فراتر از وجود برخی از اختلالات است. وقتی صحبت از سلامت روان…
توسعه تاب آوری یک سفر شخصی است و شما باید از دانشی که نسبت به…
کودکان تاب آور می‌توانند پس از تجربه شکست، بهبود یابند و به زندگی عادی خود…