مواخذه کردن یا تربیت کردن بچه دیگران مسئله‌ای است که نظرات متفاوتی در مورد آن بیان شده است. والدین، پرستاران کودک، معلم‌ها و روانشناسان در مورد اینکه تربیت کردن بچه دیگران چه موقعی درست است و چه موقعی درست نیست دیدگاه‌های متفاوتی دارند. از آنجایی که مسئله تربیت کودک و فرزند پروری موضوع مهمی است و می‌تواند در رفتار آن‌ها در آینده تاثیرگذار باشد، در این مقاله با اشاره به دیدگاه‌های مختلف درباره تربیت کردن بچه دیگران سعی می‌کنیم به یک نتیجه کلی درباره این موضوع برسیم. با ادامه مقاله با ما همراه باشید.
ماریس که مادر ۳ کودک است و در شیکاگو زندگی می‌کند درباره تربیت کردن بچه‌های دیگران این گونه توضیح می‌دهد: اگر بچه‌ی شخص دیگری برای بازی یا مهمانی به خانه‌ی من آمده باشد و رفتار نامناسبی (مانند ضربه زدن، گفتن کلمات نامناسب یا حرف گوش ندادن) از خود نشان دهد، وظیفه‌ی من به عنوان یک فرد بزرگسال این است که برای اصلاح رفتار و تربیت کردن کودک کاری انجام دهم. به این معنی که به طور کلی به آن کودک گوشزد می‌کنم که رفتار نامناسب خود را ادامه ندهد در غیر اینصورت باید به خانه خودش برود.
ماکسین مادر ۲ کودک از شهر نیویورک در این باره می‌گوید: اگر در یک زمین بازی ببینم که کودکی رفتار شیطنت آمیز و شرورانه از خود نشان می‌دهد، کودک دیگری را دست می‌اندازد یا اجازه استفاده از وسایل بازی را به کودک دیگری نمی‌دهد و والدین کودک هیچ اقدامی برای اصلاح این وضعیت انجام نمی‌دهد، خودم را متعهد می‌دانم که کاری انجام دهم.
واضح است که کودک نظارت درستی یا الگوی رفتاری مناسبی نداشته است و اگر شخص غریبه‌ای چیزی به او بگوید حتما در ذهن او خواهد ماند.
دیوید پدر ۳ کودک از شهر کانساس سیتی در این باره می‌گوید:
به نظر من مواخذه و تربیت کردن بچه های دیگران کار مناسبی نیست. اگر ببینم یک کودک رفتار نامناسبی انجام می‌دهد که بر کودک من تاثیر نمی‌گذارد دخالت نمی‌کنم. با این حال اگر ببینم کودکی به فرزند من توهین کند یا بخواهد آسیبی برساند حتما وارد عمل خواهم شد.
رکس که پدر ۲ کودک از شهر بروکلین است در این باره توضیح می‌دهد: زمانی که می‌بینم کودکی رفتار نامناسبی از خودش بروز می‌دهد، به سادگی دست کودک خود را می‌گیرم و از آنجا می‌روم. چه شما موافق رفتار کودک باشید یا نباشید و اینکه چگونه والیدن فرزند خود را تربیت می‌کنند، دیدن اینکه والدین دیگر مشغول تربیت کردن و مواخذه کردن کودک خود هستند منظره جالبی نیست.
دوریس که مادبزرگ ۸ کودک است و در ویلاپارک ایلینویز زندگی می‌کند نظر خود را در مورد تربیت کردن بچه دیگران اینگونه بیان می‌کند:
من فکر می‌کنم این وظیفه هر فرد بزرگسالی است که مطمئن شود بچه‌ها درست رفتار می‌کنند و این شامل تربیت کردن بچه دیگران هم می‌شود. برای والدین غیرممکن است که دائما همراه کودک خود باشند و بر رفتار او نظارت کنند، پس مهم است که بزرگسالان دیگر هم در آموزش رفتار مناسب به بچه‌ها کمک کنند. در واقع تربیت کردن بچه‌ها مانند ساختن یک دهکده است و اگر شما رفتارهای بد بچه دیگران را نادیده بگیرید و تلاشی برای اصلاح آن انجام ندهید دهکده خوبی نخواهید ساخت.
لورتا که یک پرستار بچه در شهر ساکرامنتو است درباره تربیت کردن بچه دیگران می‌گوید:
من هرگز در تربیت بچه دیگران دخالت نمی‌کنم و او را به خاطر رفتار نامناسب مواخذه نخواهم کرد. مردم در مورد تربیت کردن بچه خود بسیار حساس هستند و ارزش ندارد با این کار خودم را درگیر کنم مگر اینکه سلامتی کودک در خطر باشد.
رینی که در شهر آستین تگزاس معم است درباره تربیت کردن بچه دیگران می‌گوید:
من فکر می‌کنم ما باید در تربیت کردن بچه‌های دیگران پا پیش بگذاریم. کاری که من هر روز به عنوان یک معلم انجام می‌دهم و دیگران هم اگر رفتار نامناسبی از هر کودکی دیدند باید دلسوزانه برای اصلاح آن کمک کنند.
کارن معلم مدرسه‌ای در شهر گرینزبورو در ایالت کارولینای شمالی می‌گوید:
کودکان نیاز به الگوی رفتاری مناسب دارند اگر والدینشان این نقش را به خوبی برای آن‌ها ایفا نکنند این وظیفه بر عهده بزرگسالان دیگر است که الگوی مناسبی برای رفتار بچه‌ها باشند. اگر رفتار نامناسبی از یک کودک در زمین بازی، در یک فروشگاه یا در یک مسابقه ورزشی دیدیم به عنوان یک بزرگسال باید به بهترین شکل ممکن برای توقف آن کمک کنیم. اگر این کار را نکنیم آن وقت خودمان هم الگوی مناسبی برای فرزند خود نخواهیم بود.
جنیفر ویور بریتن‌بچر (Jennifer Weaver-Breitenbecher) یک روانشناس در رود آیلند درباره تربیت کردن بچه دیگران می‌گوید:
تربیت کردن بچه دیگران تنها زمانی خوب است که شما در آن لحظه تنها مراقب آن کودک باشید (برای مثال کودک برای بازی کردن به خانه شما آمده و یک رفتار نامناسب خطرآفرین انجام داده باشد).
توجه کنید که باید کودک را متوجه رفتار خطرناکی که انجام داده است کنید و تربیت کردن شما باید در جهت راهنمایی و اصلاح رفتار باشد و به هیچ وجه از تنبیه استفاده نکنید. همواره دقت کنید که برای اصلاح رفتار نباید از برخورد فیزیکی استفاده کنید مخصوصا در تربیت کردن بچه دیگران.
کارول لیبرمن روانشناس از بورلی هیلز کالیفرنیا نیز در این باره توضیح می‌دهد:
تربیت کردن بچه دیگران وقتی والدین او در اطراف کودک هستند اصلا کار درستی نیست و ضروری نیست که رفتار او در همان لحظه اصلاح شود. در این مواقع اگر مشاهده کردید والدین کودک واکنش مناسبی برای اصلاح رفتار او انجام نمی‌دهد بهتر است آن‌ها را به یک گوشه‌ای بکشانید و به آن‌ها توضیح دهید که اگر کودک شما همچنین رفتاری را از خود نشان می‌داد شما چگونه با او برخورد می‌کردید.
نظر شما در مورد تربیت بچه دیگران چیست؟ به نظر شما در چه مواقعی می‌توان در مقابل رفتار نامناسب کودکانی که سرپرستی آن‌ها بر عهده ما نیست واکنش نشان دهیم؟ هرگونه نظر یا تجربه‌ای در این زمینه دارید و فکر می‌کنید می‌تواند به ما کمک کند تا در این مواقع تصمیم درست‌تری بگیریم را از طریق قسمت نظرات یا شبکه اجتماعی کودکت با ما و والدین دیگر به اشتراگ بگذارید.
روابط مثبت بین والدین و فرزندان برای رشد کودکان مهم است. روابط مثبت با کودکان…
نوع تفکر شما در مورد تربیت فرزندتان، در ایجاد رابطه با آن‌ها تفاوت ایجاد می‌کند.…
دنیای دیجیتال بخش جدایی‌ناپذیر زندگی ما و فرزندان‌مان است. در یک دوره جامع آموزشی تلاش…
سلامت روان، بسیار فراتر از وجود برخی از اختلالات است. وقتی صحبت از سلامت روان…
توسعه تاب آوری یک سفر شخصی است و شما باید از دانشی که نسبت به…
کودکان تاب آور می‌توانند پس از تجربه شکست، بهبود یابند و به زندگی عادی خود…