بعضی از والدین از رفتن بچههایشان به کلاسهای دفاع شخصی و آموختن نحوهی مشت زدن به دیگران، دچار ترس و وحشت میشوند. در عین حال از نظر عدهای دیگر از والدین به نظر میرسد مانند واکنشهای تند و شدید نسبت به گرایش قلدری، خوانندگان پر و پا قرص روزنامههای محلی هستند که به این داستانها دامن میزنند. نظر هر دو گروه از این والدین تا حدودی اشتباه و تا حدودی درست است. آموزش دفاع شخصی به کودکان علاوه بر اینکه میتواند به آنها مهارتهای لازم برای مواجهه با اتفاقات ناخوشایند زندگی را بدهد، چندان هم روش درستی نباشد. چیزی که بیشتر در مورد آموزش دفاع شخصی مطرح میشود این است که این ورزش بیشتر روی جنبههای عملی و تهاجمی تاکید و تمرکز دارد؛ در حالی که این برداشت نمیتواند درست باشد.
Jason Zakrajsek مربی هنرهای رزمی میگوید:
تاکید ما در این هنر و صنعت این است که میتوان از ۹۹ درصد دعواها اجتناب کرد. به استثنای مواردی که به سمت شما حمله فیزیکی میشود، اکثر برخوردها را میتوان با واکنشهای کلامی یا تشنجزدایی گفتاری یا نادیده گرفتن وضعیت متشنج از آن شرایط به آرامی عبور کرد.
او در ادامه اشاره میکند که واکنشهای کلامی یا تشنجزدایی یکی از ستونهای اصلی دفاع شخصی محسوب میشود. در حالی این بخشها معمولا توسط والدین نگران یا مخالفان آموزش دفاع شخصی به کودکان نادیده گرفته میشود. در حالی که در برنامههای مربوط به دفاع شخصی یکی از سه بخش مهم آموزشی توانا ساختن مدافع به منظور برخورد مناسب با شخص قلدری است که به طور کلامی یا فیزیکی با آنها گلاویز شده است.
Jason Zakrajsek در ادامه افزود:
در نهایت دانشآموزان یاد خواهند گرفت که از طریق واکنشهای کلامی مناسب و به شوخی گرفتن شرایط متشنج و بدون برانگیختن احساسات فرد قلدر، غائله را ختم به خیر کنند. همه دانشآموزان باید این مهارت را یاد بگیرند.
تنها زمانی که فرد قادر به تعامل از طریق کلامی و گفت و گو نباشد، باید از واکنش فیزیکی استفاده کند. او میگوید:
در صورتی که در معرض آسیب جسمی قرار گرفتهاید، میتوانید به صورت فیزیکی از خودتان دفاع کنید.
اما این به آن معنا نیست که با مشت باید توی بینی شخص قلدر بزنید. زمانی که کودکان شروع به زد و خورد میکنند، نمیتوان این شرایط را به شوخی گرفت. همچنین نمیتوان گفت که کدام یک از دو کودک، مهاجم است. این نکته بسیار مهم است که مدارس نسبت به مشت زدن کودکان و برخوردهای فیزیکی نسبت به هم، قوانین سفت و سختی داشته باشد و از آن چشمپوشی نکنند.
Jason Zakrajsek افزود:
من هرگز به بچهها آموزش نمیدهم که با مشت به صورت طرف مقابل ضربه وارد کنند.
او توصیه میکند که بهتر است کودکان نحوه مقابله با مهاجمان را یاد بگیرند. مثلا اینکه به مهاجم نزدیک شوند و بازوهایشان را دور بازوهای مهاجم قلاب کنند. این حرکت مانند گراپلینگ در ورزش جو جیتسو است. اگر کودکان برای مقابله خودشان را به مهاجمان نزدیک کنند، آنها گزینههای کمتری خواهند داشت.
Jason Zakrajsek گفت:
اگر در وضعیتی قرار گرفتید که دو کودک با هم درگیر شدهاند، به آنها نزدیک شوید و قاطعانه در برابر آنها بایستید. احتمال آن کم است که به شما آسیب وارد کنند.
به کمک این روش میتوان از هر دو کودک، محافظت کرد و این موضوع باید به عنوان هدف اصلی مدارس در این شرایط در نظر گرفته است. با آموزش روشهای خاصی، کودکان میتوانند سبب تسلیم مهاجم شوند. آموزش دفاع شخصی به کودکان نیاز به سرمایهگذاری و زمان دارند. Zakrajsek اشاره میکند در صورتی که خانوادهها مایل به آموزش دیدن کودکان در زمینه دفاع شخصی و هنرهای رزمی نیستند، حداقل باید از آمادگی کودکت برای مقابله در وضعیت حمله و قلدری دیگران اطمینان حاصل کنند. شبیهسازی در راس همه آموزشهای رزمی قرار دارد. نمیتوان از کودکی که هرگز در این زمینه تمرین نکرده، انتظار واکنش و برخورد مناسب داشت. انعطافپذیری در کلام باید در راس این آموزشهای شبیهسازی قرار داشته باشد. نباید این بخش از آموزش دفاع شخصی به کودکان را به زمان دیگری موکول کرد.
روابط مثبت بین والدین و فرزندان برای رشد کودکان مهم است. روابط مثبت با کودکان…
نوع تفکر شما در مورد تربیت فرزندتان، در ایجاد رابطه با آنها تفاوت ایجاد میکند.…
دنیای دیجیتال بخش جداییناپذیر زندگی ما و فرزندانمان است. در یک دوره جامع آموزشی تلاش…
سلامت روان، بسیار فراتر از وجود برخی از اختلالات است. وقتی صحبت از سلامت روان…
توسعه تاب آوری یک سفر شخصی است و شما باید از دانشی که نسبت به…
کودکان تاب آور میتوانند پس از تجربه شکست، بهبود یابند و به زندگی عادی خود…